Dziewczyna w lodzie

Parę dni temu skończyłam czytać thriller ''Dziewczyna w lodzie'' Roberta Bryndzy. Jest to wcale dobrze skonstruowany debiut autora i mój debiut z autorem. Właściwie książka nie zaskoczyła mnie niczym nowym, czy nieprzewidywalnym.

Pewien młody chłopak, spiesząc się w mroźny poranek do pracy, przypadkiem znajduje w parku zamarznięte zwłoki kobiety. Jak się okazuje, kobieta to córka prominentnego biznesmena o szerokich znajomościach w samym rządzie Wielkiej Brytanii. Jak to bywa w takich przypadkach, rodzina Andrei Douglas-Brown, oraz włodarze Londynu życzą sobie jak najszybszego schwytania mordercy.

A więc ''to już nie ćwiczenia'', jak mawia mój serdeczny przyjaciel i trzeba brać się poważnie do roboty. Jednak tropów brak, a czas i prominenci naciskają coraz bardziej, trzeba więc znaleźć kozła ofiarnego. Autor spory nacisk kładzie właśnie na tę kwestię. Na to że ludziom z przysłowiowego świecznika wszystko wolno, że mają taką władzę, iż przekupstwem, straszeniem i wszelkimi innymi sposobami potrafią wsadzić za kratki niewinnego człowieka.

Jednak od czego jest inspektor Erika Foster. Ta, niczego się nie boi (''Choćby niedźwiedź... to dostoi!'') 😜 , ani władzy, ani swoich zwierzchników. (Przepraszam za tę dygresję, ale jakoś tak sama mi się narzuciła). Trochę sobie ironizuję i trywializuje oczywiście, ale to wszystko dlatego, że zupełnie nie polubiłam pani inspektor. Jej zachowanie przekraczało mocno ogólnie przyjęte normy społeczne i wprost ja nie...

KIEDY SKROMNOŚĆ POPŁACA

Nazwisko Bryndza zabrzmiało całkiem swojsko. Ale nie, zmyła, to nie polski debiutant z Podhala, na którego należałoby zwrócić uwagę. Jakimś rykoszetem wpadła mi do ucha informacja, że autor mieszka na Słowacji. Dobrze, myślę sobie, nareszcie jakaś świeżość, po tych wszystkich Norwegach i Szwedach. Kolejna skucha. Autor urodził się w Wielkiej Brytanii, a akcja „Dziewczyny z lodu” rozgrywa się w stolicy Zjednoczonego Królestwa. No tak, napisał po angielsku, londyńskie realia zawsze dobrze się sprzedają, nic dziwnego, że powieść trafiła na listy bestsellerów.

 

Skąd ten sarkazm? Książka jest bardzo przyzwoicie napisana. Jak na debiutanta, to w ogóle świetnie. Wciągająca akcja, żadnego przynudzania, smaczki z wielkiego świata, zakończenie zaskakuje. Nawet upierdliwy recenzent nie bardzo będzie miał się do czego przyczepić (może dlatego, że nie zna na tyle dobrze angielskich realiów). Ale… mam wrażenie, że wszystko to już gdzieś było. I znów odrobina promocji (zupełnie jak w przypadku „Dziewczyny z pociągu”, nomen omen) wynosi książkę poprawną, a nawet dobrą na niepotrzebnie wysokie szczyty, co sprawia, że oczekujemy czegoś więcej, a dostajemy to, co zwykle, więc jesteśmy rozczarowani.

 

Dlaczego więc oceniam tę powieść tak wysoko? Przyznam się szczerze, że to piątka naciągana. Autor najpierw ujął mnie tym, że w posłowiu poprosił czytelników o przesyłanie krytycznych uwag, a potem rozbroił zupełnie pisz...

Po raz pierwszy z Eriką Foster miałam do czynienia 01.06.2017, oceniając tę książkę 9/10. Nie prowadziłam wtedy jeszcze #bookstagrama i jedyną wzmianką na temat tej książki była moja ocena na portalu @lubimyczytac.pl. Chcąc nadrobić zaległość sprzed lat, postanowiłam zrobić #reread i po raz drugi się nie zawiodłam.

Ostatnia sprawa Eriki nie poszła po jej myśli, wskutek czego podczas akcji policyjnej zginął jej mąż. Jej kariera wisi na wniosku, a ona sama próbuje się pozbierać po stracie bliskiej osoby. W końcu dostaje sprawę morderstwa kobiety, której zamarznięte ciało zostało okryte w londyńskim parku. Ofiara okazuje się być córką znanego i bogatego przedsiębiorcy, któremu bardzo zależy na tym, by śledztwo prowadzone było według jego zasad. Sprawa zaczyna się komplikować kiedy Erika trafia na trzy inne morderstwa prostytutek, które zginęły w ten sam sposób co Andrea. Kto lub co łączy ze sobą te kobiety. Czy zabił je ten sam sprawca?
Choć mam słabość do mężczyzn w policji, to zauważam, że policjantki są coraz lepiej prowadzone w literaturze kryminalnej. Pierwszą moją ulubioną bohaterką okazała się być Tracy Crosswhite, a dzisiaj dołączyła do tego grona Erika Foster.
To, co spodobało mi się w tej konkretnej historii oprócz dobrze...

W mojej opinii jest to książka na czas odpoczynku, jednakże do przeczytania na raz - w ramach rozładowania nagromadzonego napięcia w ciągu dnia idealna, ale... nic więcej szczególnego ☺️.