Opinia na temat książki Dziewczyna z wieży

"To się kiedyś skończy, myślała Wasia. Ten cudowny świat, w którym para w łaźni może się okazać stworkiem wygłaszającym proroctwa. Pewnego dnia będą już tylko dzwony i procesje. Po czartach zostanie jedynie mgła i wspomnienia, i może ledwie widoczny ruch w kłosach jęczmienia latem".
.
Najpierw była baśń, a później ktoś wymyślił fantastykę. To, że ta ostatnia czerpie pełnymi garściami z wszelkich wierzeń nie jest nowością. Retellingi piętrzą się stosami również na moich półkach. Dlatego po absolutnie cudownej książce "Niedźwiedź i słowik" sięgnięcie po kontynuację serii było czymś oczywistym.
.
"Dziewczyna z wieży" - tytuł na pierwszy rzut oka nasuwa skojarzenia z księżniczkami zamkniętymi przez złe czarownice, macochy, czarnoksiężników i choć jest to bliskie prawdy, to wcale nie takie oczywiste. Przed Wasią, która wyrusza w podróż stają kolejne wyzwania. Trudniejsze niż w Leśnej Ziemi, bo zaplątane w sieć moskiewskich intryg. Ktoś chce zdobyć władzę, ktoś inny dać upust swojej nienawiści, przez co młoda dziewczyna, kolejny raz znajduje się w permanentnym niebezpieczeństwie. Do tego zima niebawem ma się skończyć, więc i Morozko traci swoje siły.
.
Gdyby przełożyć tę książkę na wartości o jakich mówi, bez wątpienia będzie to historia o walce dobra ze złem. Chociaż może powinnam napisać "ze ZŁEM" bo ujawnia się pod postacią potężnego czarnoksiężnika. Jest też przestrogą o kłamstwie i historią o miłości do bliskich, która potrafi być motorem napędowym heroicznych działań. W końcu mówi o młodej dziewczynie, która nie zgadza się na to, by ktoś decydował za nią.
.
I szczerze powiem, że mogłabym mówić i mówić o tej książce, i rozbierać ją na atomy. Ale lepiej będzie jak sami poznacie tą urzekającą historię Wasilisy!