Dziewczyna z wnęki

„Dziewczyna z wnęki” to udana kontynuacja powieści „Przez pomyłkę”, którą czyta się szybko, bez znużenia, gdyż każdy epizod jest tu ważny, niemal od początku do końca. Plusem jest dosyć dynamiczna akcja, skomplikowana sprawa kryminalna łącząca kilka wątków, zaskakujące fakty, które poznajemy stopniowo. Książkę polecam miłośnikom kryminałów, tym bardziej, że sposób tworzenia kryminalnej intrygi przez panią Agnieszkę Peszek jest świeży i odbiegający od ogólnie przyjętych standardów.

Cała recenzja:https://ezo-ksiazki.blogspot.com/2022/01/981-dziewczyna-z-wneki.html

Ojojoj, jeszcze lepiej niż było w tomie pierwszym. Początkowo miałam lekkie skojarzenia z powieścią Jussi Adler-Olsena "Kobieta w klatce" (swoją drogą, rewelacyjną:). Jednak Autorka poprowadziła intrygę inaczej, to było tylko pierwsze wrażenie.
Powieść świetna, wciągająca, napisana prostym językiem, z dobrym tłem obyczajowym.
Szczerze polecam.

Na wstępie dziękuję autorce za zaufanie i możliwość zrecenzowania jej najnowszej powieści „Dziewczyna z wnęki”.

Znana nam już z debiutanckiej powieści „Przez pomyłkę” Dorocie przydzielono nierozwiązaną sprawę sprzed dwudziestu pięciu lat, w której zaginęła młoda dziewczyna. Do tego, w hotelu jej przyjaciela Tymka, dochodzi do makabrycznego odkrycia. W trakcie trwającego remontu, ktoś zamurował w ścianie zwłoki dziewczyny. Kim była? Dlaczego zginęła tak tragiczną śmiercią? I najważniejsze, kto to zrobił?

Po raz kolejny przyjemnie spędziłam czas z bohaterami. Uważam, że autorka wzięła sobie uwagi czytelników do serca i ta powieść jest bardziej dopracowana.

Bohaterów jest zdecydowanie mniej, co niejednemu czytelnikowi na pewno przypadnie do gustu. Sama fabuła i poruszane w niej wątki są jak najbardziej na czasie i wzbudzają sporo emocji. Czytając niektóre fragmenty, aż gotowało się we mnie ze złości. I jestem pewna, że nie jestem w tym uczuciu odosobniona. Najgorsze w tym wszystkim jest jednak to, że nadal możemy spotkać ludzi o takich poglądach. Relacje rodzinne Adama wzbudzają jednocześnie przerażenie i niezrozumienie. Mamy XXI w., a są jeszcze tacy mężczyźni, którzy uważają, że kobieta nadaje się tylko do sprzątania i gotowania. Po co jej nauka i praca? Ma być oddaną, usłużną i gotową na każde zawołanie służąca, która nie ma prawa głosu. Ale właściwie, jest chyba jeszcze coś gorszego… Że są takie kobiety, które w to wierzą, które nie mają odwag...

Jak minęły Wam święta?💙

"Dziewczynę z wnęki" skończyłam już kilka tygodni temu. Zastój czytelniczy i brak weny do pisania recenzji spowodowały dość spore opóźnienie, które teraz nadrabiam.

Druga część "Przez pomyłkę" była dla mnie zagadką od chwili, gdy zapoznałam się z opisem, który jest tak naprawdę fragmentem książki - z jednej strony nie mówi nam kompletnie nic, wydaje się, że jest wyrwany z kontekstu. Kilka zdań wystarczyło jednak, by skutecznie mnie zaintrygować i przekonać do sięgnięcia po kontynuację "Przez pomyłkę".

Niewiadomych jest jeszcze więcej, niż w pierwszej części. Autorka nie pozwala nam odetchnąć po ogromie emocji, jakie już nam towarzyszyły. Tajemnica ciała kobiety znalezionej w tytułowej wnęce, niemal zamurowanej w ścianie, sprawia, że podczas czytania można dostać gęsiej skórki, zwłaszcza w momentach, gdy fabułę śledzimy z perspektywy mordercy. Wchodzimy w jego umysł, przekonujemy się, dlaczego działa w taki, a nie inny sposób i co tak właściwie sprawiło, że posunął się do tak drastycznych środków. Podobnie jak w pierwszej części możemy akcję przyrównać do rollercoastera - przez kilka kartek wszystko toczy się powoli i spokojnie, jak gdybyśmy wyjeżdżali na szczyt kolejki górskiej. Wówczas jednak zrzucana jest bomba, a my z hukiem zjeżdżamy w środek zmagań głównych bohaterów z mordercą.

Jeśli poznaliście już "Przez pomyłkę" to koniecznie musicie sięgnąć po kontynuację. Jestem pewna, że Was wciągnie i nie będziecie ...

Powieść zaczyna się z przysłowiowej grubej rury, bo już na wstępie mamy przygotowanie do zbrodni - morderstwa młodej dziewczyny. W hostelu podczas remontu jeden z wczasowiczów zamurowuje młodą dziewczynę w ścianie. Zostawia jej we wnęce jedynie telefon, dzięki któremu może podglądać swoją ofiarę. Wszystko jest dopięte na ostatni guzik. Dorocie, która zajmuje się sprawa będzie ciężko dojść do prawdy. Do tego prócz aktualnej sprawy, zajmuje się ona wyjaśnieniem zaginięcia dziewczyny sprzed 25 lat.

Muszę przyznać, że tą książkę czytało mi się zdecydowanie lepiej jak pierwszą. W tej części również mieliśmy dużo postaci, jednak nie zlewały się one ze sobą jak w poprzedniej. Zbrodnia była niemal doskonała. Sprawcy jak dla mnie idealni i to dzięki nim chciało się czytać tą książkę. Akcja jest poprowadzona dwutorowo. Zarówno współczesna zbrodnia jak i ta sprzed 25 lat były dla mnie fascynujące. Jedynie mogę doczepić się do finału, który był dla mnie bez fajerwerków. Finał oczywiście był znany od połowy książki, jednak myślałam, że Autorka przedstawi go zdecydowanie inaczej. Liczyłam na obławę podczas, której dojdzie do zatrzymanie sprawców. Mimo tego, jestem ciekawa jak potoczą się dalsze losy Doroty oraz tego jakie kolejne zbrodnie przytoczy nam Autorka.

Dziekuje bardzo Pani Agnieszce za zaufanie i możliwość przeczytania jej najnowszej książki.

Dorota Czerwińska znów staje przed trudnym zadaniem znalezienia mordercy. Na dodatek próbuje rozwiązać sprawę sprzed 25 lat.

Czekałam na tę książkę. Debiutancka powieść autorki bardzo przypadła mi do gustu, więc z ciekawością i obawą sięgnęłam po „Dziewczynę z wnęki”. Z obawą, bo dość często bo udanym debiucie pojawia się słabszy tytuł. Tutaj jednak autorka rozwinęła skrzydła i zabrała nas w podróż pełną napięcia i wartkiej akcji 😊

Ależ ja się wciągnęłam! Naprawdę ciężko było się dorwać od czytania, bo nowe sprawy Czerwińskiej były tak intrygujące, że głowa mała. Autorka zadbała również o wątki poboczne bohaterów znanych z pierwszego tomu, ale to jednak Dorota i sprawy kryminalne są tutaj na pierwszym planie. Peszek w takie tematy potrafi. I to bardzo dobrze potrafi! Niby coś tam się domyślałam, niby autorka podała nam dużo tropów i nawet nietrudno było połączyć kropki, a jednak na końcu czekało mnie spore zaskoczenie. Wybitnie dobry pomysł na fabułę!

To się czytało szybko, bo każde odłożenie książki na bok groziło moim fochem - tak bardzo byłam ciekawa co dalej! Ogromna pochwała należy się również za to, jak autorka przedstawiła mordercę. Ciarki mam na samą myśl o tym, że można tak widzieć świat jak on. Ale ciiii, nic więcej nie powiem. Sami przeczytajcie. A ja czekam na kolejny tom. Tym razem już bez obawy 😊