Dziki ogień

Bohaterowie Morza Trolli powracają, by stawić czoła najgorszym koszmarom! Wyrusz w ekscytującą wyprawę, poprzez mroczne podziemia i siedziby hobgoblinów, aż do magicznej Krainy Elfów – miejsca, z którego powróciło niewielu ludzi. Istnieją prawa, które muszą być przestrzegane. Istnieją reguły, do których trzeba się bezwzględnie stosować. Istnieją zakazy, których łamać nie wolno... Nigdy. Na ceremonię Dzikiego Ognia, w noc rozpoczęcia nowego roku, nie można wnosić żadnych metalowych przedmiotów. Żelazo, srebro, brąz – wszystko to służy śmierci... Ale kapryśna Lucy ukrywa pod szatą piękny naszyjnik, podarunek od jasnowłosej wojowniczki z dalekiej Północy. To dopiero początek kłopotów. Szaleństwo i gniew ogarniają wioskę i zmuszają rodzinę Jacka do poszukiwania pomocy w odległym klasztorze. Jednak cel ich wędrówki okazuje się dopiero początkiem prawdziwej wyprawy. Gdy uczeń barda niechcący wywołuje trzęsienie ziemi, z więzienia na wewnętrznym dziedzińcu ucieka wodna elfka, która porywa za sobą Lucy. Jack w towarzystwie byłej niewolnicy Pegi oraz szalonego niewolnika Brutusa wyrusza plątaniną podziemnych korytarzy aż do mitycznej Krainy Elfów, do której udała się Pani Jeziora. Ale przebycie najeżonego niebezpieczeństwami labiryntu nie oznacza jeszcze odniesienia sukcesu. Zło przybiera różne formy, różne maski i chętnie objawia się tam, gdzie w ogóle się go nie spodziewamy. Nancy Farmer urodziła się w Phoenix w stanie Arizona, a dorastała w dziwacznym hotelu na obrzeżach Nowego Meksyku. Nietypowe wychowanie w towarzystwie tak niezwykłych ludzi, jak jeźdźcy rodeo czy wędrowni cyrkowcy, stanowiło gwarancję barwnego życia. Po uzyskaniu dyplomu magistra w Reed College w Oregonie w roku 1963, Farmer wstąpiła do Korpusu Pokoju w Indiach, gdzie służyła w latach 1963-1965. Zamiłowanie do podróży zawiodło ją do Afryki. Tam poznała Harolda, swojego przyszłego męża. Już po tygodniu byli zaręczeni. Od tamtej pory są szczęśliwym małżeństwem, mają syna Daniela. O tym, jak postanowiła zostać pisarką, Farmer opowiedziała w wywiadzie dla Educational Paperback Association. „Kiedy Daniel miał cztery lata, czytałam powieść i ogarnęło mnie poczucie, że sama mogłabym stworzyć coś podobnego. Usiadłam i jak w transie napisałam opowiadanie. Nie było najlepsze, ale dobrze się bawiłam. Miałam czterdzieści lat. Od tamtej pory całkowicie pochłonęło mnie pragnienie pisania. Nie umiem tego wyjaśnić, ale myślę, że wszystko, co przeżyłam wcześniej, przygotowało mnie do mojego prawdziwego powołania.” Trzykrotna laureatka nagrody Newbery za książki: The Ear, the Eye and the Arm; A Girl Named Disaster i Dom Skorpiona (The House of the Scorpion), który w 2002 roku zdobył także National Book Award.