Echo Milczenia

Czyta się dość dobrze, choć podczas lektury ciągle odnosiłam wrażenie, że gdzieś to już było. Rozwiązanie zagadki trochę rozczarowuje – motywacja zabójcy mocno naciągana. Dopiero finał w pewnym sensie łagodzi niezadowolenie czytelnika. Książka do przeczytania i szybkiego zapomnienia.

Ależ ta książka jest babska!!! Oczywiście, występują też mężczyźni, jacyś mężowie, partnerzy, dawni koledzy - ale w gruncie rzeczy stanowią margines.
Ofiary - cztery kobiety.
Dochodzenie prowadzą: podkomisarz Agnieszka BIrkut, młodsza aspirant Lidia Kalicka, aspirant Monika Kochanowska, patolog Aleksandra Lach, komendant Aldona Glinko, komisarz Izabela Deroń, psycholog Renata Czyżewska, Sandra Kozłowska, Natalia Majewska i Małgorzata Wieczorek - jako ekipa techników i na dodatek prokurator Agata Szacka.
Dodatkowo jako świadkowie występują przyjaciółki z lat szkolnych i innych, nauczycielki z liceum, matka jednej z ofiar, przewija się właścicielka kina, opisana jest nawet kelnerka z restauracji - babiniec jak się patrzy, chwilami gubiłam się w tym nadmiarze.
Sama historia, zemsta po latach za krzywdę, którą wyrządziły ofiary swojej koleżance z klasy - ciekawy wątek, sposób popełnienia zbrodni - bardzo nietypowy i intrygujący, dochodzenie, tak bardzo pod górkę i z oporami się toczące - interesujące. Niestety - finał mnie zniesmaczył. Może jestem staroświecka, ale to, co zrobiła Agnieszka, a raczej na co się zgodziła, budzi mój zdecydowany sprzeciw. O ile mogę zrozumieć, że decyduje się pomóc przyjaciółce i ukrywa to, czego się dowiedziała, o tyle nie jestem w stanie przyjąć wrabiania niewinnego człowieka i niszczenia mu życia. Tym razem autorka mnie zniechęciła do swojej bohaterki, choć faktem jest, że realizm został zachowany. Ale chęć przeczytania ciągu d...