Efekt Rosie

Kolejne spisane życie fikcyjnego bohatera Dona Tillmana. Jak doskonale pamiętacie, Don jest bardzo specyficznym i charakterystycznym bohaterem literackim. Wiąże się to z cechami wynikającymi z zespołu Aspergera. Pomimo trudności w nawiązywaniu kontaktów z innymi ludźmi, Tillman w poprzedniej książce zaaranżował "Projekt żona" i udało mu się go zrealizować. Wraz z postępującym życiem i kolejnymi elementami ludzkiej natury, nasz profesor genetyki, zostaje postawiony przed kolejnym ważnym projektem, potomkiem.

Osoby z ograniczonymi kontaktami międzyludzkimi, które są wycofane i stronią od wszelakich głębszych uczuć, mają zdecydowanie trudniej w normalnym funkcjonowaniu wśród społeczności. Mianowicie każda zmiana w ich poukładanym życiu prowadzi do kolejnych zachwiań, wynikających z nowych sytuacji. Tym razem drobne niedopowiedzenie naszego bohatera pociągnie za sobą sporą lawinę. Jaką? Dowiecie się z książki.

W dalszym stopniu jest zabawnie, osobliwie i rozbrajająco. Kolejny raz miło spędziłam czas z książką i nie mogę się doczekać, poznania następnej części z serii.

Kolejna część nie zawiodła mnie. Nie było to pisanie dla ciągu dalszego, czyli lejwództwo w formie czystej jak to często bywa, ale ciekawa powieść o problemach Dona Tillmana i jego rodziny, czyli osoby z Zespołem Aspergera, a przede wszystkim ciekawego męża i ojca i reprezentanta naszych czasów. W części drugiej Don zmierza się z byciem ojcem. Jego perypetie są ciekawe i śmieszne, gdyż on wszystko postrzega w sposób naukowy, a przy tym dociera do sedna sprawy. Rosie zachodzi w ciążę, a on musi się z tym zmierzyć.
Ja niedawno przeżywałam swoją ciążę, więc wszystkie te sprawy związane z dietą ciężarnej, z jedzeniem, z etapami rozwoju dzidziusia, to wszystko jest bliskie memu sercu.
Poza tym książkę się tak dobrze czyta, bo jest dobrze napisana. Ma starannie obmyślony plan, wartką akcję, dużo dialogów, świetnie sportretowane postacie.
Wszystko to sprawia, że książkę połknęłam jednym tchem, co polecam innym.

Moim zdaniem, druga część historii Dona Tillmana jest znacznie słabsza od poprzedniej.

Momentami zabawna na siłę i przegadana. Relacje towarzyskie głównego bohatera wysuwają się na pierwszy plan spychając rozterki wewnętrzne młodych małżonków na pobocze. Rosie jakaś taka bezbarwna i pozbawiona woli walki. Kłopoty gonią kłopoty, a kryzys w związku się pogłębia. Mimo wszystko, dzięki autorowi, "Efekt Rosie" kończy się happy endem :)
Na razie nie mam ochoty sięgać po kolejną część.

Don wraz z Rosie przenieśli się do Stanów Zjednoczonych. Mężczyzna powoli oswaja się z myślą, że nie jest już sam i cieszy się obecności wymarzonej kobiety w swoim życiu. Para próbuje się dopasować i całkiem dobrze im idzie. Jednak pozorny spokój u Dona burzy pojawienie się informacji o ciąży. Kiedy w grę wchodzi nieplanowane potomstwo bohater czuje się na początku zanadto przytłoczony. Nie ucieka jednak od obowiązków i opracowuje kolejny projekt - „Dziecko”.
Mistrz procesu w pełnej krasie. Doszkala się, planuje, kupuje. Przy okazji irytując trochę ciężarną.
Do pary dołączy znany z pierwszej części przyjaciel Dona i pojawią się nowe postaci. Nie zabraknie również gaf.
Bardzo dobrze bawiłam się podczas czytania Projektu „Rosie”, ale przy drugiej części śmiałam się dużo więcej...
Don i Rosie nie są typową parą. W związku z tym starają być wobec siebie jak najbardziej jednoznaczni, żeby Don nie musiał się niczego domyślać. Sprawiają wrażenie pary mówiącej sobie wszystko wprost, aby uniknąć nieporozumień. Okazuje się jednak, że nawet najbardziej logiczny człowiek czasem nadinterpretuje i wyciąga wnioski z błędnego założenia, też zdarza mu się mylić.
Ilość problemów na jakie napotyka nasz genetyk jest dużo większa niż wtedy kiedy szukał żony. Częste niedopowiedzenia wywołują falę komicznych w wymowie zdarzeń.
Ale to nie tylko komedia. Autor zahacza o wiele różnych tematów, m. in. budowania opinii o sobie na postawie kłamstwa, przyjętego wizerunku, uprz...

Świetnym "Projektem 'Rosie'" sam autor wysoko postawił sobie poprzeczkę, ale niestety nie udało mu się jej przeskoczyć, bo druga część była zdecydowanie słabsza niż pierwsza.

Don Tillman na nowo uporządkował swoje życie, razem z Rosie, i wydaje mu się, że wie, co przyniesie przyszłość. Tymczasem jak grom z jasnego nieba spada na niego wieść, że wkrótce zostanie ojcem. Na swój specyficzny sposób Don zaczyna przygotowywać się do nowej roli, ale równocześnie naraża na szwank swoje małżeństwo.

Jak polubiłam bohatera w pierwszej części, tak w tej chwilami miałam ochotę złapać się za głowę, a najlepiej złapać jego i mocno nim potrząsnąć. Tę książkę można by reklamować jako poradnik, jak nie traktować ciężarnej partnerki. Don miał też swoje lepsze momenty i nie zabrakło w tej części humoru, który tak spodobał mi się w poprzedniej, ale jednak tym razem uczucie irytacji przeważało u mnie nad rozczuleniem nieporadnością życiową bohatera. Rosie niestety też grała mi na nerwach, przede wszystkim swoją opinią, że może w ciąży pić alkohol, ale też swoim oślim uporem. Pojawiło się za to kilka ciekawych postaci drugoplanowych, dzięki którym ostatecznie książka mogła zakończyć się pozytywnie.

Jak widać, nie jestem "Efektem Rosie" tak zachwycona, jak "Projektem...", ale mimo to nie żałuję, że przeczytałam tę powieść. Słyszałam juz, że trzeci tom jest najlepszy z całej serii, więc może uda mu się zatrzeć to gorsze wrażenie, jakie zrobił drugi. Niebawem się przeko...

Mówi się, że druga książka z serii zawsze jest gorsza, że nigdy nie doścignie swojej poprzedniczki. Do wszystkich, którzy tak myślą, poznajcie Dona Tillmana, wyjątkową postać literacką, której „głos” jest zdecydowanie najbardziej zapadającym w pamięć. Tym razem idzie on przez życie w parze z Rosie, swoją zuchwałą i śmiałą żoną. Szczerze wam przyznam, chyba było by męczące być Donem Tillmanem, bo podobnie jak Rain Man, życiu stawia mu wiele wyzwań, na które zawsze stara znaleźć kontrę, zawsze wie co pomyśleć, powiedzieć i zrobić. I zazwyczaj mu się to udaje. Prawdziwa przyjemność płynąca z czytania tej książki, tkwi gdzieś pomiędzy postrzeganiem życia przez Dona, a coraz bardziej złożoną rzeczywistością. Czytając między wierszami skrupulatnej narracji poznajemy przyczyny i środki zaradcze bohatera, a małe błędy i potknięcia bohatera (społeczne i nie tylko), opatrzone nienaganną logiką i wieloma cwanymi dowcipami, sprawiają, że książka jest czystą przyjemnością. Wzruszający, przejmujący i często zabawny, Efekt Rosie to godny drugi rozdział w historii Dona i Rosie. Podobnie jak w pierwszej książce, do głosu dochodzą motywy akceptacji i zrozumieniu swojej inności, ale i również drugiego człowieka. Przede mną trzeci tom i szczerze mówiąc, chyba będzie mi żal rozstawać się z Donem.

Projekt Rosie zakończony sukcesem. Don w swoim planie dnia uwzględnił spontaniczność żony, jednak to czego nie przewidział to ciąża. Ale że Don to zadaniowiec, to przygotowania nie skończą się tylko na dźwiękoszczelnej kołysce i pancernym wózku...

Mam wrażenie, że ta część jest troszkę słabsza od poprzedniczki, bo oczekiwanie na dziecko trochę mi się dłużyło. Jednak to tylko mały minus przy całości. Powieść jest zabawna, przyjemna i w swojej specyficzności unikalna. Na pewno wcześniej nie spotkaliście się z takim podejściem do tematu. Don mimo swojej pozornej oschłości bardzo przeżywa cały proces "budowy" nowego człowieka. Wytrąca go to z równowagi i przysparza wielu niestandardowych sytuacji.

Myślę, że sięgnięcie po kontynacje jest rzeczą bardzo naturalną, bo czytanie sprawi nam tylko przyjemność, nie wymagana jest nawet znajomość pierwszego tomu, bo jeśli są nawiązania, to są one krótko wytłumaczone.