Esy floresy

Przychodzę z recenzją książki "Esy Floresy " @katarzynaobodzinska id @wydawnictwo_oficynka ,któremu serdecznie dziękuję za egzemplarz.

Moje recenzje skupiają się zazwyczaj na krótkiej wypowiedzi sytuacji,z czym mamy do czynienia, o kim jest dana książka i co z bohaterami. Dziś nie będę zdradzać za dużo ponieważ książka jest dość króciutka a spojlerów raczej unikam.

Była sobie dziewczyna o imieniu Wioletta,grzeczna skromna studentka dziennikarstwa lubująca się we Florystce a jej przeciwieństwem był Adam, troszeczkę wycofany mężczyzna który po doświadczeniach jakie przeżył nie potrafi normalnie funkcjonować.

Dwoje różnych od siebie ludzi spotykają się praktycznie na końcu..jednak nie trudno było przewidzieć,że do tego dojdzie.Ale ja nie o tym.Ja chce Wam opowiedzieć o tych pięknych opisach, które wywołały we mnie masę wrażeń.Autorka posiada niebywałą umiejętność opowiadania czytelników tego co on chce usłyszeć, pomińmy przewidywalność a skupmy się na pozytywach. Bardzo ciekawe było dla mnie opisywanie kwiatów, jako że je uwielbiam wniosły one wiele nowych informacji do mojej głowy za co ogromny plus.Mimo dramaturgii mamy tutaj sceny przekomarzania się,lekkie zaloty powiane dawką humoru. Kolejna ważna puenta to naprowadzenie nas na szlak trudnych tematów np.czym grozi nieodpowiedzialność.Mile się zaskoczyłam treścią a jeszcze milej przygotowaniem Katarzyny Obodzińskiej do napisania tej książki.

Podsumowując..Książka ma swój urok,ja się za...

,, Zasady NIE są po to, aby je łamać! Przełamywać można co najwyżej pierwsze lody lub własne bariery".

Książka jest napewno lekką obyczajówką. Ona nie ma na celu zachwycania się piękną historią o miłości, tylko chce nam wdrążyć ostrożność na każdym kroku. Za pomocą jednej z bohaterek ukazuje nam szkody, jakie może wyrządzić nam zaufanie nieznajomym. Zwykle potencjalny bukiet pięknych róż całkowicie odwraca naszą uwagę od złodzieja. Robienie zdjęć w niedozwolonych miejscach również może stanowić pewne zagrożenie dla innych. To tylko dwie rzeczy, które przytoczyłam, a jest ich dużo więcej.
Od samego początku opowieści przeplatają się kwiaty. Bohaterka zna ich całe mnóstwo i potrafi dopasować je do odpowiednich sytuacji. Ma bardzo dobre i miękkie serce, które nie pozwala jej krzywdzić tych roślin.

,, Mężczyzna wrzuca bukiet do kosza. Robi mi się żal. Żal kwiatów. Zerkam, czy nikt nie patrzy, i wyjmuję bukiet, przyspieszając kroku, jakbym coś ukradła"

Bywały tutaj momenty, kiedy byłam bardzo wzruszona. Ta jej miłość do roślin była naprawdę magiczna. Jakby uważała je za osoby żywe, które również mają uczucia. Pielęgnowała je jak najlepszego kochanka, do którego nie miała szczęścia. Poprzez swoją wrażliwość ciężko jej było spotkać kogoś wyjątkowego. Na szczęście miała przyjaciółkę, którą szanowała ze wzajemnością.
Jeśli oczekujecie tutaj historii pełnej miłości, to ją i znajdziecie i nie znajdziecie. Cała bowiem miłość jest tu przelana w kier...