Farba

Jeśli najlepsze co możesz powiedzieć o książce po jej przeczytaniu jest to, że szybko się czyta, to wiedz, że coś się dzieje... (jeszcze okładka całkiem udana)
"Farba" jest bezpośrednią kontynuacją "Inwazji", debiutu Wojciecha (Wojtka) Miłoszewskiego na rynku wydawniczym, według mnie debiutu bardzo udanego, pełnego emocji, akcji, książki nie pozbawionej wad, ale koniec końców bardzo dobrej. Co więc dostajemy w "Farbie"?
Wynikiem rosyjskiej inwazji Polska znajduje się pod okupacją, Putin obwołuje się Carem, a cały zachodni świat ma nas w głębokim poważaniu (bo nie chcieliśmy przyjąć uchodźców). Naszym bohaterom szczęśliwie udaje się przetrwać wojenną zawieruchę i teraz próbują odnaleźć się w PRL - tak, autor wymyślił sobie, że nowe państwo satelickie powstałe po upadku Polski będzie się nazywało Polska Republika Ludowa... dlaczego? nie mam pojęcia ... (wątek stosunków międzynarodowych zaraz), a fabuła książki wygląda mniej więcej tak: pościg, pościg, seks, morderstwo, pościg, seks, morderstwo; a język tak: kurwa, chuj, ja pierdole, popierdoliło cię) - jednym słowem Wojciech Miłoszewski sparodiował swoją własną książkę - brawo! Przez całą lekturę miałem wrażenie, że Miłoszewski wystrzelał się ze wszystkich pomysłów już w pierwszej części i teraz kombinuje jakby tu tą akcję pociągnąć żeby się jakoś kleiło (nie klei się) i było logiczne (nie jest), dodajmy to tego tanie moralizatorstwo i prawdy życiowe ("na świecie już tak czasem bywa"), które za zwyczaj serwują nam ci me...