Opinia na temat książki Festiwal strachu

Wybór pomiędzy Kingiem a Mastertonem często sprowadza się do sposobu w jakim autorzy prowadzą swoją narrację. Pierwszy rozszerza ją poprzez dokładne opisy oraz pogłębia każdy wątek niczym laboratoryjny analityk, drugi leci z tematem "na łeb na szyję" przekraczając przy okazji wszelakie granice.

Jeśli czytelnik ceni Grahama Mastertona za zwięzłość, nie może przejść obojętnie obok tej pozycji. Tutaj, zamiast jednej w podobnym rozmiarze, otrzymuje dziesięć różnych opowieści. Brzmi ciekawie i broni się całkiem nieźle. Baa, momentami jak nie Masterton, bo czytając opowiadanie "Posocznica" sięgamy niemal do granic horroru ekstremalnego. Takich kwiatków jest o wiele więcej, przez co czynią tę pozycję esencją Jego możliwości. Szkoda, że niektóre z nich pozostało tylko w postaci opowiadań i nie doczekało się odpowiedników w skrajnie krwistych pełnych opowieściach.

Pocieszam się, że do takich ciągle nie dotarłem, że one istnieją, a ja żyję w nieświadomości i że kiedyś odkryję pozostałe tytuły. Zbiór genialny, mocny, konkretny i ten dodatkowy akcent, którym autor podkreśla istnienie każdego tytułu ukazując okoliczności jego powstania.