Opinia na temat książki Gdziekolwiek spojrzysz

Zdaje się, że autor wyprzedził rzeczywistość. Opisuje problem, który aktualnie jest na widelcu i wzbudza wiele dyskusji. Chodzi mianowicie o sztuczną inteligencję.
Ten tom podobał mi się najmniej. Tempo powieści przez większość było mało porywające. O ile w drugim opisy codziennych czynności zostały ograniczone, o tyle w tym znowu się pojawiły. Kreacja przestępcy, którego główna bohaterka ścigała od pierwszego tomu, została ukazana w szerszej ramie czasowej. Została tym odarta z tajemnicy, stała się taka zwyczajna, sztampowa. Autor urozmaicił tę część zbliżeniami postaci. Jak dla mnie sprawiło to, że relacja między parą stała się nienaturalna. Odruchy Julity, która była narratorką i wiadomo było co jej siedzi w głowie, pasowały do mężczyzny, a nie kobiety. Parę razy jej reakcje wskazywały, że się zakochała lub chociaż zauroczyła, a tymczasem ona twierdziła, że to tylko fizyczny pociąg.
Sam finał rewelacyjnie przemyślany. Zrekompensował poświęcony czas.