Opinia na temat książki Genesis

"Zło nie zawsze nosi brzydką maskę Carlosie, wiesz o tym. Paraduje na widoku, przebrane za życzliwość, prawość i uczynność"

Kolejny Carter za mną, to już chyba dziesiąty tom, chociaż nie w kolejności pisania. Można więc powiedzieć, że styl pisania tego autora znam od podszewki i właściwie to tak jest . Tak więc dobrze mi znani z poprzednich części, detektywi Hunter i Garcia bezczelnie wyciągnięci z dobrze zapowiadającej się imprezki ogródkowo grilowej, zostają zaprzęgnięci do kolejnej bardzo skomplikowanej policyjnej roboty. Ktoś zamordował młodą kobietę i jak to bywa u Cartera w dość wyrafinowany sposób. Tak więc obaj detektywi zabierają się gorliwie do śledztwa, nad którym czuwa nieoceniona kapitan Blake.

W sumie mamy Carterowski standard i mimo że miejscami jest zbyt moralizatorsko, zbyt rozwlekle, za co zresztą sam autor na końcu przeprasza 👍, to jednak czytało się wyśmienicie. Lubię czytać książki tego pisarza, ponieważ prócz zbytniej makabry, przekazuje też czytelnikowi sporą dawkę psychologii. Oczywiście nie są to żadne psychologiczne odkrycia. Ale na przykład z tej akurat pozycji można się dowiedzieć kiedy, jak twierdzi Hunter, ktoś kłamie, obserwując dokładnie jego oczy. Pewną nowością w tej części jest też podanie na końcu numerów telefonów pomocowych, dla ludzi z depresją, czy w ogóle z obniżeniem nastroju. Telefony oczywiście w Polsce.

Podobało mi się też to, że mamy tutaj prawdziwie żmudne śledztwo, nic nie wyskakuje z przysłowiowego kapelusza i nie jest dziełem jakichś dziwnych przypadków. Detektywi do wszystkich wniosków dochodzą poprzez przesłuchania i normalne staromodne "główkowanie". Reasumując, to kolejna bardzo dobra pozycja Chrisa Cartera.