Opinia na temat książki Głos

To moje trzecie spotkanie z komisarzem Erlendurem i jego zespołem detektywów z Reykjaviku. Spotkanie w klimacie Świąt Bożego Narodzenia i tragicznej zbrodni popełnionej na mężczyźnie przebranym w strój Świętego Mikołaja. Mężczyźnie, którego wiele lat temu definiował głos, którego użyczał chórowi chłopięcemu.
Kolejny dobry kryminał w wydaniu skandynawskim.
Bardzo brutalny obraz świata: gwałty, pedofilia, kradzieże, prostytucja, zdrady zyskują na dramatyzmie przez osadzenie w czasie świątecznym. Dookoła święta, a w hotelu, wokół, czy nawet w sercu głównego bohatera, brak jest tego klimatu. Każdy goni swoje demony, każdy ma swoje racje. Ale święta to trudny czas i bohaterowie radzą sobie tak jak potrafią. Erlendur wynajmuje mały pokoik w hotelu broniąc się przed koniecznością powrotu do pustego domu. Elinborg żyje w cieniu procesu ojca znęcającego się nad dzieckiem i świątecznych wypieków. Poszukujący starych płyt chórów chłopięcych Brytyjczyk, który tylko na kilka dni zawitał do zimnego miasta.
Indridason przyzwyczaił nas do wolnego rozpracowywania sprawy. Do wątku kryminalnego, który jest równie ważny jak wpisane w niego poboczności: losy córki głównego bohatera, prywatne życie pracowników hotelu czy jego gości. Każdy w tej powieści zasługuje na szacunek i każdemu autor udziela głosu. Znakomite połączenie tych dwóch elementów sprawia, że Głos czyta się znakomicie. Wolno, może niekiedy monotonnie, ale konsekwentnie dążąc do odkrycia tajemnicy razem z Erlendurem i jego zespołem.
Bardzo się cieszę na kolejne spotkanie z autorem i jego bohaterami.
Polecam.