Grobowa cisza

Kolejna część życia detektywa Erlendura Sveinssona i prowadzonych przez niego spraw. Tym razem trójka detektywów musi zmierzyć się z tajemnicą dotyczącą dawno pochowanych zwłok odkrytych na terenie współczesnej budowy. Fabuła opowiada o śledztwie prowadzonym obecnie, o dochodzeniu kto mieszkał na terenie miejsca odkrycia zwłok, kto mieszkał obok, kto jeszcze żyje z osób, które mogą odkryć kawałek tajemnicy sprzed lat. Śledztwo trudne, bo kilkadziesiąt lat dzielących detektywów od dramatycznych wydarzeń z przeszłości, na każdym kroku spowalnia i wręcz uniemożliwia ich pracę. Kilka wątków, które niepotrzebnie gmatwają i tak trudną sprawę, też nie wpływa na szybkość jej rozwiązania, a tym bardziej, że archeolog odpowiedzialny za wydobycie kości z ziemi ma do tego typowo archeologiczne podejście. I choć czas nikogo nie nagli, czuje się podenerwowanie bohaterów, narastającą chęć odkrycia kto stał za wydarzeniami sprzed lat i zakończenia sprawy.
Równocześnie poznajemy historię rodziny sprzed siedemdziesięciu lat. Smutną historię związaną z przemocą fizyczną, psychiczną, poniżaniem, okrucieństwem i zwykłą ludzką podłością. Opowieść o matce, która uwikłana w toksyczny związek trwa w nim do momentu, kiedy przydarza się coś, co daje jej siłę do przeciwstawienia się oprawcy.
Obie historie przeplatają się wikłając czytelnika w fabułę z której nie tak trudno się uwolnić. Indridason podobnie jak w poprzedniej części nie skąpi czytelnikom sfery obyczajowej. Pokazuje zarówno realia ż...

Kryminał w stylu "Kurta Wallandera". Islandzkie klimaty, duszna atmosfera. I do tego porusza ważki problem - przemocy domowej, tej fizycznej i psychicznej. Łatwo się zapomni głównego antagonisty. Dobry kryminał, poruszający ważki temat.

Do przeczytania zachęcił mnie tytuł. Jak dla mnie, za dużo życia prywatnego komisarza Erlendura i wydarzeń sprzed lat. Niemniej jednak, czyta się szybko, a powieść wciąga.

Fajna książka, która porusza ciekawe tematy. Bardzo wciągająca.