Historia Edith

"Historia Edith" to najlepsza biografia jaką mogłam przeczytać. Jeszcze dobitniej przedstawia minione czasy. Czasy II wojny światowej, niewyobrażalnego reżimu i holokaustu. Choć jest to powieść bardzo trudna, ciężka, smutna, sprawiająca, że łzy same płyną po policzkach to znajdziemy w niej miłe wspomnienia z życia Edith, miłość, nadzieję i ogromną odwagę. Jako jedna z niewielu przeżyła dzięki czemu po latach, na podstawie swoich wspomnień i dzienników jakie prowadziła w okupowanej Holandii mogła napisać książkę, która choć jest wspomnieniem ogromnej ilości okrucieństw, to wspomina wiele osób, które bohatersko walczył o swoje rodziny i ojczyznę.

Jeśli jesteś osobą, która interesuje się czasami drugiej wojny światowej to jest to dla ciebie obowiązkowa lektura.
Zdecydowanie polecam.

Książka zawiera wiele przemyśleń o sytuacji w poszczególnych etapach II wojny światowej. Główna bohaterka (Edith) opisuje realia życia podczas okupacji hitlerowskiej w Holandii. To bardzo wartościowa pozycja.

Myślę, że ile by nie napisano książek dotyczących drugiej wojny światowej, to i tak będzie tego zbyt mało, aby zapomnieć o tym strasznym okresie i będzie zbyt trudno zrozumieć jakim cudem jedno małe państwo potrafiło sterroryzować prawie cały świat.

Początkowo pobyt w rodzinie Zur Kleinsmieda, dla sąsiadów i znajomych określano jako pobyt wakacyjny przyjaciółki córki. Kiedy jednak wakacje się skończyły, a dziewczyna nadal przebywała w domu z.K. mówiono, że jej pobyt przedłużył się z powodu choroby matki, która przebywa w szpitalu. Było to poniekąd prawdą, ponieważ mama Edith złamała biodro i leczenie jej było dość skomplikowane.

Mimo szczerej sympatii, jaką darzono Edith, dziewczyna czuła się w przybranej rodzinie dość samotnie. Wymiana korespondencji między nią a rodzicami początkowo była czymś w rodzaju pocieszenia, ale kiedy sprawy się pokomplikowały i ten kontakt został mocno ograniczony, życie z pozoru spokojne, wydawało się prawdziwą udręką.

Dzięki wspomnieniom Edith, poznajemy realia okupowanej Holandii, trudnego życia reglamentowanego i narzuconego przez Niemców, życia pełnego strachu. Jednak autorka nie pokazuje tego w sposób bardzo drastyczny, dopiero pod koniec książki, mamy fragmenty dotyczące obozów koncentracyjnych i pogromu Żydów, ale kto interesował się kiedykolwiek historią drugiej wojny światowej, ten zna to aż do bólu.

Mimo tego, że wojna nie została przedstawiona zbyt dras...

Dzisiaj chciałabym Was zapytać czy czytacie literaturę wojenną, obozową? Wiem, że już kiedyś o tym mówiłam, ale może poznaliście jakieś nowe tytuły godne polecenia? Jestem otwarta na wszystkie propozycje 🙂

Ostatnio miałam okazję poznać historię Edith van Hessen. To zupełnie inne spojrzenie na tamten czas. Kiedy zaczęła się wojna Edith była uczennicą gimnazjum. Z dnia na dzień wszystko zaczęło się komplikować. Musiała opuścić swój dom, zamieszkała u protestanckiej rodziny, zmieniła nazwisko, ukrywała swoje pochodzenie, udawała nie-Żydówke…dzięki temu udało jej się przetrwać.

NIe ma tu opisów obozowej, okrutnej codzienności, są wspomnienia nastolatki, kobiety, która równie mocno wszystko przeżywała. Bo niby otaczali ją ludzie, w których miała wsparcie, ale tak naprawdę była bardzo samotna. Tęskniła za poprzednim życiem wśród swojej prawdziwej rodziny, za wolnością. Za rozmowami z matką, za celebrowaniem wspólnych dni. To była bardzo wrażliwa dusza. W jej rodzinnym domu wybrzmiewała muzyka poważna, koncerty Czajkowskiego, Beethovena… Edith obcowała ze sztuką, z kulturą… nawet miała akordeon ❤ (nie ukrywam, że trochę przypominała mi mnie, kiedy byłam mała dziewczynką, ja na szczęście nie doświadczyłam okrucieństwa wojny...)

Książka bazuje na fragmentach dziennika dziewczyny, bardzo osobistego i ukazującego jej emocje. W pewnym momencie musiała zrezygnować z jego prowadzenia, ponieważ stało się to niebezpieczne, przecież ktoś mógł go znaleźć i odkry...