Hongkong

"70 lat najnowszej historii Hongkongu ukazane poprzez losy czwórki bohaterów." To dopiero była dla mnie radość, gdy napotkałam gdzieś tę książkę. Biorąc ją w końcu do ręki pragnęłam zatracić się w tym oryginalnym mieście, o którym tyle słyszałam, również z ust znajomego, który spędził tam kilka lat.Jakież rozczarowanie spotkało mnie i to już na wstępie, gdy nie potrafiłam razem z pierwsza bohaterką przejść z zapałem przez pierwszą część.
Drętwy język narracji odrzuca, a kwestie dotyczące historii, kultury oraz życia w mieście są podawane na zasadzie wykładu osoby opowiadającej, chcącej nowo przybyłemu nakreślić choć trochę miejsce, w którym się znalazł by ułatwić poruszanie się po nim.
Żadna to saga, a jedynie jałowy opis losów czwórki głównych bohaterów, obcokrajowców, między którymi zachodzą bliższe związki wbrew temu co możemy sądzić po pozorach, czyli wyszczególnionych częściach przypisanych kolejno do każdego z nich. Pokazany jest oczywiście wpływ, jaki wywiera Hongkong na Dawn, Toma, Marię i Matthew, to jak się zmieniają pod wpływem obcej bogatej kultury. Podkreślone są też relacje zachodząc między Chińczykami, a obcokrajowcami. I to wszystko mogłoby być fascynującą przygodą dla czytającego, wręcz powinno oddziaływać na jego wyobraźnię. Niestety, sposób w jaki to uczynił Lanchester, prędzej uśpi niż zafascynuje czytelnika.

Opowieść o Hongkongu pokazana przez pryzmat losów ludzi z nim związanych. Obejmuje okres od lat trzydziestych ubiegłego wieku do (prawie) chwili obecnej. Składa się z czterech części, które niestety nie są ułożone chronologicznie.

Początkowo wydawało mi się, że książka składa się z czterech odrębnych nowel, których bohaterami są: dziennikarka, Dawn Stone, Tom Stewart, zarządca hotelu w Hongkongu, chińska zakonnica, siostra Maria i Matthew Ho, chiński przedsiębiorca, a łączy je tylko Hongkong, jako miejsce akcji, szybko jednak okazało się, że osoby te znają się, wzajemnie kształtują i wpływają na swoje losy, a czasem nawet łączą je więzy krwi. W sumie całość, to około siedemdziesiąt lat historii Hongkongu.

Odkładałem tą książkę ze trzy razy, a skończyłem chyba tylko dlatego, że tak się jakoś złożyło, że na weekend zostałem bez czegoś innego, nowego do czytania. Według mnie książka jest po prostu… niezbyt ciekawie napisana – mówiąc oględnie i delikatnie. Niestety, „Tai-Pan” ani „Noble house” to to nie jest.