Icebreaker

Mickey kontynuuje rodzinną tradycję hokejową. Trafia do reprezentacji hokeja, przed nim otwierają się drzwi do zrobienia kariery jako zawodnik NHL. Tylko on nie jest pewien czy tego właśnie chce. Na domiar złego podczas treningów i meczów musi spotykać się z odwiecznym rywalem Jaysenem, co dodatkowo go stresuje. Mogłoby się wydawać, że obaj chłopcy się nienawidzą, jednak to nie nienawiść lecz przyciąganie. Mickey jest biseksualistą a Jaysen jest...

"Rywalizują ze sobą, ścierają się na lodzie i walczą o swoje uczucia"

Książka już na samym początku urzeka okładką. Nie jestem fanką akurat tego sportu, jednak mimo tego książkę przeczytałam bardzo szybko i z zaciekawieniem. Autorka ma bardzo lekki i przyjemny styl, dzięki temu książka jest bardzo ciekawie nakreślona, a postacie to fantastyczne osoby. Mickey pragnie być szczęśliwym, nie pomaga mu jednak to, że za każdym razem znajduje się w cieniu swego ojca. Na dodatek boryka się z depresją, smutek a zarazem nicość. Depresja może dosięgnąć każdego z nas, nie można przechodzić obojętnie, trzeba wyciągnąć pomocną dłoń. Jego kołem ratunkowym jest Jaysen, światełko w tunelu. Ich przyciąganie do siebie, słowne potyczki, to się odczuwało, a od tego jest bardzo cienka linia, wrogowie stają się kochankami. Historia widać, że jest pisana z ogromną pasją, miłością oraz pokazuje jaka jest biseksualność oraz homoseksualizm. Nie trzeba się wstydzić kim się jest, trzeba rozmawiać o swoich uczuciach, nie można ich dusić w ...

Zastanawia mnie jak autor to zrobił, że historia nie jest prowadzona szybko, choć książka nie jest gruba. W jaki sposób umieścił tyle dokładnych opisów, początków znajomości głównego bohatera z innymi, dokładnych miejsc gdzie przebywa, dobrze dobranych porównań, a i tak jego życie toczy się jakby naszym rytmem. Naprawdę mnie to dziwi, bo nie ma tu miejsca na zatrzymanie, lub bieg opowieści na złamanie karku. Dodatkowo bardzo dobrze się ją czyta, emocje postaci przechodzą na nas. Ma średniej ilości ozdobniki, które zapadają w pamięci. Znamy prawdziwe uczucia postaci i wiemy, że wiele rzeczy ukrywają. Boją się być sobą, gdyż żyją w przekonaniu, że ktoś ich nie zaakceptuje. Mickey niby chce kontynuować tradycję rodzinną, ale my wiemy, że to bardziej marzenie jego pokolenia, niż jego własne. Nie lubi sprawiać przykrości innym, dlatego trudno mu w danej sytuacji obiektywnie się zachować. Jeśli wybierze swoje marzenia, rodzina będzie zawiedziona. Jeśli zrobi jak chcą, wie, że nie będzie szczęśliwy. I choć oba wyjścia są uzasadnione, to jednak dopiero czytając o nich, czytelnik widzi, jakiego powinien dokonać wyboru. Uczymy się na jego błędach i to mi się bardzo tu podobało. Mniej ważna była dla mnie treść, gdyż widziałam przesłanie książki. To nie jest pusta opowieść, dlatego tym podbiła moje serce. Zauważyłam, że autorzy wielokrotnie pod warstwą zwykłych opowiadań ukrywają głębsze myśli, jakby chcieli, by opowieść nie zagłuszyła przekazu. Tak właśnie tutaj było. To książka ni...

„Tak łatwo mnie czytać. Jak otwartą księgę. Czemu nikt nie widzi, co jest między wierszami?”

Mickey James rozpoczyna studia i trafia do uczelnianej reprezentacji hokeja. Taki wybór to kontynuacja rodzinnej tradycji hokejowej i otwarta droga do zrobienia kariery jako zawodnik NHL. Ale on wcale nie jest pewien czy chce iść tą drogą. Na domiar złego podczas meczów i treningów musi widywać się ze swoim rywalem Jaysenem. Jednak czy Jaysen napewno jest jego rywalem? Czy może to co ich łączy to coś zupełnie innego niż niechęć?

"Rywalizują ze sobą, ścierają się na lodzie i walczą o swoje uczucia"

„Icebreaker” to książka, którą przeczytałam naprawdę bardzo szybko. Autorka ma lekki styl pisania, a fabuła jest nietuzinkowa i ciekawa. Postacie są bardzo wyraziste przez co z łatwością można wczuć się w ich sytuacje i odbierać ich emocje. A tych emocji jest tutaj multum! Otrzymujemy historię, która kryje w sobie wiele ważnych kwestii jak chociażby życie w cieniu innej osoby, problemy z depresją, odmienna orientacja seksualna. Da się odczuć, że książka została napisana z ogromną pasją. Autorka stara się nam udowodnić, ale i wesprzeć osoby biseksualne oraz homoseksualne. Stara się im przekazać, że nie powinny się wstydzić swojego wewnętrznego ja i powinny otwarcie mówić o swoich uczuciach. To jak została tutaj opisana walka z depresją to coś genialnego! Sama w pewnym momencie czułam się zagubiona i chciałam kr...

“Rywalizują ze sobą, ścierają się na lodzie i walczą o swoje uczucia”

Mickey James, wschodząca gwiazda hokeja, został właśnie przyjęty do uczelnianej reprezentacji hokeja. Niestety chłopak nie jest pewny czy realizuje swoje marzenie czy tylko podąża ciążącą mu nad głową tradycją rodziny Jamesów. Podczas treningów spotyka się z Jaysenem Caufildem, który jest jego długoletnim rywalem i jak się wydaje darzy go niezbyt ciepłym uczuciem. Mimo to Mickey zaczyna czuć przyciąganie do kolegi z drużyny, co jak wie nie zostanie dobrze przyjęte w dość kontrowersywnym środowisku hokeistów. Jak poradzi sobie w tym wszystkim Mickey?

Książka zdecydowanie przyciągneła mnie swoją okładką, a póżniej doceniłam ją za piękne przesłanie. Bardzo spodobało mi się to niecodzienne połączenie hockeya z wątkiem LGBTQ+. Na pewno spodoba się nastolatkom, ale również tym trochę starszym jak ja.

Mickey już od urodzenia miał jedno zadanie. Jego ojciec oraz dziadek byli legendami hokeja, Mickey miał ciężko trenować, aby przedłużyć rodzinną tradycję. Do czasu wyjazdu na uniwersytet właśnie to było jednym celem w jego życiu. Wyjazd zmienił wszystko. Poznał przyjaciół, miłość...

Mickey trafia do drużyny razem z Caulerem. Chłopcy od samego początku się nienawidzą. Rywalizują o miejsce w zawodowej lidze hokejowej. Ich jest dwóch, miejsce jest jedno.

Choć na początku są ogromnymi wrogami, wkrótce ta nienawiść zmienia się w namiętność...

Autorka porusza również bardzo trudne tematy tj. dyskryminacja kobiet, homofobia oraz depresja. Uważam, że choć są to tematy, które regularnie przewijają się w książkach to trzeba o nich mówić głośno.

Książka jest dość krótka i czyta się ją szybko i przyjemnie. Polecam! ⭐❤️

Akcja książki dzieje się od jednego meczu do następnego, z czego każdy jest mniej lub bardziej dokładnie opisany, co z czasem zaczyna już nudzić i męczyć (nie zostało natomiast wytłumaczone żadne sportowe słownictwo, także jeśli ktoś jest hokejowym laikiem, to powodzenia). W przerwach od meczów próbują zaistnieć relacje bohaterów, ale nie mogą, bo między żadnymi (a szczególnie między dwójką chłopców, będących głównymi bohaterami) nie ma żadnej chemii. Wątek depresji jest problematyczny – raz się pojawia, za chwilę go znowu nie ma; inna sprawa, że depresji nie leczy i nie traktuje się tak, jak tutaj się to robi. Finał jest absolutnie niesatysfakcjonujący. Co przecierpiałam, to moje.

Polecam z czystym sercem, bo to nie tylko zwykła powieść o nastoletniej miłości. Wiele innych spraw zostało poruszonych w książce - ciążąca presja, chęć zaimponowania ojcu, różnice społeczne - myślę, że każdy z was zwróci uwagę na co innego. Wyciska łzy, roztapia serce... po prostu świetna.