Indie. Trzy na godzinę

Indie to kraj pełen kontrastów. Olbrzymia powierzchnia, zamieszkana przez ogromne rzesze ludzi. Nieprzebrane bogactwo styka się tu ze skrajną biedą, a nowoczesność z pełnymi zabobonów praktykami. Kobiety, a przynajmniej większość z nich, są tu traktowane przedmiotowo i nie mają żadnych, absolutnie żadnych praw. Powszechną praktyką są gwałty, na niewinnych niewiastach.
Nie chodzi tylko, o jakieś pojedyncze przypadki, ale nagminne działania, zdarzające się nawet w biały dzień. Absolutnie nikt na to nie reaguje. Dorosłe kobiety, nastolatki, małe dziewczynki – nie ma znaczenia. Nawet, napływające z całego świata turystki, muszą mieć się na baczności. Według prawa, gwałciciel, nigdy nie jest winny. To kobieta prowokuje swoim strojem, zachowaniem, czy wyglądem.



Książka „Indie. Trzy na godzinę”, powstała na podstawie filmu dokumentalnego w reżyserii Małgorzaty Łupiny. W tej relacji zawarte są wstrząsające opowieści, kobiet, który doświadczyły tego uwłaczającego doświadczenia ze strony mężczyzn i nie bały się przedstawić swojej wersji. Najgorsze jest to, że adwokaci, broniący oprawców, przedstawiają te kobiety, jako te, które wszystkie sytuacje sprowokowały. To wielki wstyd dla bliskich kobiety, która została potraktowana w taki, a nie inny sposób. Już lepiej ją polać benzyną i podpalić niż narażać rodzinę na wstyd.
Książka jest próbą zwrócenia uwagi na problem, by uświadomić światu, że tenże problem istnieje, a nie robi się prawie nic, żeby mu przeciwdział...