Opinia na temat książki Inferno

Nie czekałem na tą książkę z niecierpliowością. Bardziej byłem poprostu ciekawy czym zaskoczy czytelników pan Dan Brown. Czy potraktuje nas poważnie, szykując nową ciekawą intrygę czy też "zaserwuje" nam "odsmażanego kotleta" polanego gęstą nudą i przyprawionego schematycznością. I tak oto w moje ręce wpadła książka, którą naprawdę trudno jest mi jednoznacznie ocenić. Moja niska ocena nie wynika z mojego złego nastawienia tylko raczej z rozczarowania. Różnica(moim zdaniem) między "przeciętną" a "dobrą" książką jest wyraźna i cieszę się, że system ocen(gwiazdki) pozwala na zaakcentowanie tej różnicy. Dlaczego wystawiłem ocenę "przeciętna"? Ponieważ nic ale to absolutnie NIC mnie w tej książce nie zaskoczyło. Zaryzykuję stwierdzenie, że mamy przed sobą przykład "langdonowskiego schematu" - idealnego schematu na scenariusz filmowy-dziwaczna ucieczka, amnezja głównego bohatera, "wielka intryga"/"walka o ratowanie ludzkości" a na sam koniec...wróg staje się przyjacielem, przyjaciel wrogiem i to w bardzo pokrętnych okolicznościach. Czytając jak Langdon rozwiązywal problemy w "Inferno" na usta ciśnie się hasło "Langdon Almighty". I chociaż czyta się ją łatwo(+ za język) to jak dla mnie w porównaniu do innych książek D.B jest to książka przeciętna. Powiew świeżości literackiej jaki dał "Kod..." czy "Anioły i demony" zmienił się w duszny wiatr, który niesie melodię "ale to już było...". Tymniemniej czekam na kolejną książkę D.B i po cichu liczę na to, że gdy już powstanie, z czystym sumieniem będę mógł jej dać dużo wyższą ocenę.