Opinia na temat książki Jaskinia filozofów

Kryminał filozoficzny, którego akcja toczy się głównie w starożytnych Atenach.
Pewnej nocy odnalezione zostaje okaleczone ciało młodego chłopca, ucznia Platońskiej Akademii. Chociaż zbrodnię przypisano wilkom, nie wszyscy w to wierzą. Diagoras, mentor chłopca, powierza rozwiązanie zagadki Heraklesowi, zwanemu Tropicielem Tajemnic. Diagoras to platonik - jest idealistą, nie znosi teatru i demokracji. Herakles jest empirykiem, materialistą, wierzy w demokrację mimo jej słabości („Wolę małe zgromadzenie, gdzie można krzyczeć do woli, niż ogromne imperium, gdzie musiałbym milczeć”). Tak naprawdę spierają się nie o to, jak poznać prawdę (kto zabił), ale Prawdę. Obaj poruszają się jednak w granicach przekonania, iż światem kieruje Rozum. Na scenie pojawi się jeszcze Krantor, przyjaciel Heraklesa, przybywający spoza Grecji. To on wyznaczy główną oś sporu: sporu między rozumem a instynktem, kulturą i naturą, cywilizacją i barbarzyństwem.
Powieść zaczyna się interesująco. Niestety szybko staje się nudnawa, a przy tym irytująco poplątana. To w gruncie rzeczy literacko-filozoficzna zabaweczka, zmyślna, ale błaha.
Plusy za ciekawy pomysł.