Jeszcze będziemy szczęśliwi

Tak pięknie o uczuciach dawno nikt nie napisał i to jeszcze w powieści młodzieżowej. Jeszcze będziemy szczęśliwi to historia nasycona emocjami, przeplatają się ze sobą miłość i nienawiść, radość i smutek, strach i odwaga. Główna bohaterka jest wrażliwą nastolatką, która musi się zmierzyć z pierwszą miłością i z jedną dość intrygującą zagadką jaką jest zniknięcie jej lubego. Ogólny zarys fabuły nie przedstawia się jakoś oryginalnie, jednak historia jest niesztampowa, wciągająca od pierwszych stron, autor ma lekkie pióro i niespotykanie opowiada o miłości. To na prawdę dobry debiut. Chętnie przeczytam więcej.

"To nie tak, że gdy kochasz, to zaczynasz chorować. Gdy kochasz, zdrowiejesz".

Gioia jest wrażliwą nastolatką, która nie potrafi znaleźć wspólnego języka z rówieśnikami. Oprócz z jednym – z Lo, którego spotyka pewnej nocy. Grał sam w rzutki w opuszczonym barze, a obok niego stał słoik z kamieniami. Tajemniczy nastolatek nie chce spotykać się Gioią w miejscach publicznych, a pewnego dnia... znika. Okazuje się, że skrywa sekret, który odkryć może tylko Gioia. Czy zdradzi ona światu tajemnicę Lo?
Zacznę od plusów, które są w zdecydowanej większości. Co zasługuje na największe brawa? Przedstawienie historii przez autora. Było ono obłędne! Bardzo podobało mi się, że razem z Gioią czytelnik zastanawia się, czy Lo był prawdziwą osobą czy może jej wymysłem. Czy istniał on naprawdę? Czy może Gioia do reszty oszalała? Sama ciągle zastanawiałam się, co okaże się prawdą.
Książka stanowi kopalnię złotych myśli (których nie zapisywałam, bo czytałam na dworze bez karteczek, ech). Naprawdę, prawie na każdej stronie można znaleźć wartościowe słowa. A multum znajduje się w rozmowach Gioi z jej profesorem ze szkoły. Swoją drogą stał on się jednym z moich ulubionych bohaterów książkowych! Świetna kreacja postaci, której jedynym minusem jest rzadkie pojawianie się.
Co to innych bohaterów – o samym Lo nie będę zbyt dużo zdradzać. Natomiast główna bohaterka standardowo mnie irytowała. Wydawała mi się za bardzo zapatrzona w Lo, który ją tak chamsko olał. Przecież zniknął praktycznie bez słowa.
Bardziej podobało mi się ukazanie uczuć i problemów, nie tylko tych...

Gioia kocha ciekawe wyrazy, których nie da się dosłownie przetłumaczyć i obsesyjnie je zbiera. Jej życie nie jest szczęśliwe przez rozwiedzionych, uzależnionych od alkoholu rodziców, którzy często wracają do siebie. Dziewczyna nie jest akceptowana w szkole i przezywana jest Smutasem. Sama jednak czuje, że życie, które prowadzi nie jest w rzeczywistości jej prawdziwym życiem. Rozmawia jedynie z nauczycielem filozofii, któremu zwyczajowo zadaje każdego dnia jedno pytanie, a także z babcią, która jednak nie odpowiada na jej pytania, ponieważ leży bez życia w łóżku.

Wszystko zmienia się w dniu, gdy poznaje Lo. Szybko się zakochuje i chce z chłopakiem spędzać jak najwięcej czasu, jednak pewnego dnia pn znika bez słowa wyjaśnienia. Gioia zaczyna poszukiwania i w efekcie odkrywa wiele sekretów, w których sama zaczyna się gubić. Czy znajdzie rozwiązanie tajemniczej sytuacji? Czy będzie potrafiła dochować sekretów?

***

„Ona nie nienawidzi ludzi, nienawidzi kłamstwa: zabawne, że ludzie i kłamstwa zazwyczaj są nierozłączni. Nikt tego nie wie, ale to dziewczyna, która zapytana w podstawówce, co chciałaby robić, jak będzie duża, odpowiadała niezmiennie tak samo: .”

***

Intrygująca książka, która mimo iż napisana dla młodzieży, moim zdaniem świetnie nadaje się dla każdego. Zawiera wiele głębiej ukrytych prawd, które odkrywałam w miarę czytania. Wciąga już od pierwszych stron, a każda kolejna sprawiała, że uzależniałam się od niej coraz bardziej....

Gioia Spada jest siedemnastolatką, która nie potrafi znaleźć wspólnego języka ze swoimi rówieśnikami. Jest przez nich wyśmiewana, obrażana. Nie przejmuje się jednak zbytnio obelgami. Nasilają się one kiedy okazuje się, że Gioia się w kimś zakochała.

Główna bohaterka pewnego wieczoru, po kłótni ze swoimi rodzicami poznaje tajemniczego chłopaka, który przedstawia się jako Lo. Ma on bardzo krótkie, jasnobrązowe włosy, ciemne, piwne oczy, lekko skośne z bardzo długimi rzęsami, duże usta oraz kilkucentymetrowe znamię, które kończy się pod brwią. Nosi ze sobą słoik wypełniony różnymi kamieniami. Dlaczego to robi? Gioia zaczyna się z nim spotykać, ale tylko w nocy i w jednym miejscu. Jaki może skrywać sekret? Do głowy dziewczyny zaczynają wkradać się wątpliwości. Kiedy jest gotowa zapytać go o wszystko, co ją trapi, ten nagle znika. Dlaczego?

Pisarz pokazał, że często kiedy wszystko zacznie się układać, będziemy szczęśliwi, to ludzie jeszcze bardziej będą chcieli nas zgnębić. Ukazuje również, że łączy nie tylko smutek, ale i gniew. Ludzie są w stanie zjednoczyć się po to, aby kogoś przygnębić.

Ogromnym plusem jest nietuzinkowy charakter głównej bohaterki. Wyróżnia się ona na tle innych rówieśników. Jest skłonna do głębszych przemyśleń. Ciekawi ją otaczający Świat. Nie zachowuje się jak koleżanki ze szkoły, postępuje wręcz przeciwnie.

Powieść została urozmaicona poprzez wplątanie do fabuły rzeczywistej wątku wyobraźni, przez co nie wiemy co jest p...

Książka, która skrywa tajemnice. Książka, która z jednej strony ma fabułę prostolinijną i jest smutna, ale zarazem nienudna. Jest tak głośna, ze swoim przekazem, że trudno się od niej oderwać.

"Jeszcze będziemy szczęśliwi" to, jak dla mnie, jest niemal idealna. Odczuwałam przy niej skrajne emocje, od żalu i smutku, niezrozumienia pewnych postaw bohaterów drugoplanowych (jak rodzice głównej bohaterki), aż po śmiech i radość, tak szczerą, jak Goij, kiedy świeciły się jej oczy. Książka trafiała w moje serce z każdą następną stroną.

Goja jest bardzo ciekawą postacią i bardzo się z nią zżyłam. Doświadczenia, jakie musiała przejść przez życie, czyniła ja bardzo realną. Postawa, jaką miała, bardzo przypominała moją (może dlatego tak bardzo dobrze czytało mi się książkę). Ciekawą postacią jest Tonia, która wiele wprowadza w życie głównej bohaterki, ale czy ta relacja, aby na pewno jest zdrowa

Drugi bohater, którym jest Lo, również był dla mnie interesujący, zwłaszcza pod względem psychologicznym. Bardzo intrygowała mnie jego postawa, jaką reprezentował. Bardzo często, zwłaszcza pierwsze dialogi, między tymi głównymi bohaterami doprowadzały mnie do śmiechu i uczucia ciepła na sercu.

Akcja może nie pędzi jak łeb na szyje, ale jest idealnie rozłożona. Natomiast klimat, jaki ma w sobie, ta książka sprawia, że już żałuje jej przeczytania. Za jakiś czas na pewno do niej wrócę. Książka jest skierowana do młodzieży, ale uważam, że może ją przeczytać każdy,...

"Gioia Spada jest osobą, która gdy znajdzie ciekawą książkę, nie pochłania jej na raz, a zaczyna czytać ją wolniej w obawie, że za szybko się skończy.”

... i dokładnie to samo zrobiłam ja. Podobnie jak Gioia, zwolniłam i delektowałam się tą historią, a i tak okazało się, że skończyła się za szybko. Co mnie tak bardzo zachwyciło? Szczerze to ciężko mi to jednoznacznie określić.
Po prostu „Jeszcze będziemy szczęśliwi” to książka inna niż wszystkie, a ja takie właśnie uwielbiam najbardziej.
W swoich lekturach poszukuje właśnie tej inności, jakiegoś świeżego powiewu, ale również poruszania istotnych kwestii, ważnych spraw, ukazywania problemów, które mogą przytrafić się każdemu z nas, ale równocześnie mamy szczęście, że nam się nie zdarzają. Książek, w których zamiast pędzącej akcji (chociaż ta też jest mile widziana) znajdziemy myśli warte zanotowania i tematy warte przemyślenia.
Książka opowiada o trudnych relacjach z rodzicami, o krótkowzroczności ludzi dorosłych i jej konsekwencjach, o odrzuceniu przez rówieśników, alkoholizmie i chorobie, o codziennej walce bardzo wrażliwej osoby o prawo do bycia sobą. To historia pokazująca, że odmienność to nic złego. I choć jest to książka skierowana głównie do młodzieży w mojej opinii jest dużo bardziej uniwersalna. Nie powiedziałabym też, że jest lekka i łatwa - choć czyta się szybko. Dla mnie to przede wszystkim powieść piękna i wartościowa, a przy okazji świetnie napisana. Autor zachwycił mnie stylem, pomysłem ...

"(...) nie ma nic gorszego niż stać się dorosłym i zdradzić to dziecko, którym się kiedyś było"

Wiem, że nie ocenia się książki po okładce, ale nawet sami przyznajcie, że ta okładka jest tak hipnotyzująca i piękna, że nie da się przejść obok niej obojętnie. Mimo to nie zachwyciła mnie ona aż tak bardzo. Spodziewałam się zupełnie czegoś innego czytając recenzje innych.

Gioia jest siedemnastoletnią dziewczyną. Jednak ludzie ze szkoły nazywają ją Smutas. Dziewczyna ma problemy z nawiązaniem znajomości z rówieśnikami, dlatego, że jest inna niż wszyscy. Gioia nie dba o wygląd, nie zwraca uwagi na to jak się ubiera, jak wygląda - po prostu jest sobą. Jej największym zainteresowaniem są słowa, ale nie takie zwykłe słowa, słowa, których nie da się przetłumaczyć, które nie mają jednoznacznego przetłumaczenia. Dziewczyna ma również przyjaciółkę Tonię, która żyje tylko w jej wyobraźni.
Pewnego dnia Gioia ucieka z domu i trafia do zamkniętego baru, gdzie spotyka tajemniczego chłopaka - Lo, z którym znajduje od razu wspólny język.

Bardzo podziwiam Gioie, ponieważ jest to niezwykle silna dziewczyna, która mimo, że ma problemy w domu to jakoś sobie radzi i się nie poddaje. Kiedy kiedyś została zapytana co chce robić w przyszłości, zawsze jej odpowiedź brzmiała: "Uszczęśliwiać innych".

Znajdziemy tutaj wiele trudnych tematów, które są poruszane - alkoholizm, miłość i brak tej miłości, odrzucenie, brak zrozumienia. Książka zawiera również wiele piękn...

Zdecydowanie jest to najpiękniejsza książka z kategorii literatury młodzieżowej jaką miałam przyjemność ostatnio czytać. Bałam się tego, że okaże się banalna i oklepana, że głównym wątkiem będzie tutaj młodzieńcza miłość między dwoma nastolatkami i złamane serce, a było zupełnie inaczej! 
Na początku poznajemy Gioię, skrytą i nieśmiałą szesnastolatkę, której pasją jest robienie zdjęć. W życiu i domu nie ma ona niestety lekko i ma bardzo trudną sytuację z rodzicami, którzy są alkoholikami i stosują przemoc. Bardzo podobało mi się ukazanie jej relacji i uczuć względem rodziców, ponieważ małymi krokami dowiadywaliśmy się o nich coraz więcej. Gloria ma również wyimaginowaną przyjaciółkę Tanię, która pomaga jej w podejmowaniu wielu ważnych decyzji. 

Pewnego dnia uciekając z domu spotyka Lo. Zaprzyjaźniają się, rodzi się między nimi uczucie i... chłopak znika. I tutaj dopiero zaczyna się dziać i tak jak początek może Was nudzić i wydać się oklepany to od tego momentu nie będziecie mogli się oderwać od książki. Do samego końca będziecie się zastanawiać czy chłopak rzeczywiście istnieje, czy może tak jak Tania jest tylko wymysłem wyobraźni samotnej nastolatki? 

Książka pełna jest życiowych prawd, pięknych cytatów, które zapadają w pamięć i ważnych myśli. Uwielbiam również obcojęzyczne słówka, którymi interesuje się Gioia! Pojawiają się one w książce, a na końcu jest z nimi specjalny słowniczek. Są to słowa, które występują tylko w danym języku i nie są one przet...

"Jeszcze będziemy szczęśliwi" to wartościowa powieść młodzieżowa autorstwa Enrico Galiana.

Pierwszym plusem książki jaki zauważyłam jest oczywiście okładka, która bardzo przypadła mi do gustu. Jednakże jak mawia znane powiedzenie mówiące o tym, że książki nie powinno oceniać się po okładce, z chęcią postanowiłam zagłębić się w przyjemniej lekturze książki.

Powieść opowiada o samotnej nastolatce imieniem Gioia, która nie potrafi odnaleźć się wśród swoich rówieśników. Problemy w rodzinie i odrzucenie jej przez innych ludzi sprawia, że dziewczyna wymyśla sobie przyjaciółkę- Tonię.
Życie Gioi zmienia się gdy poznaje w barze chłopaka imieniem Lo. Po ich rozmowie, czytelnicy mogą wywnioskować, iż dziewczyna jest inteligenta i sarkastyczna, czego nie dało się od początku wywnioskować.
Niestety pewnego dnia Lo znika, pozostawiając za sobą sekret, który może odkryć tylko Gioia.

Książka jest napisana w cudowny sposób. Styl pisma autora jest jedyny w swoim rodzaju. Jej przesłanie trafia prosto w serce, a wartościowe słowa zawarte w powieści, sprawiły że potrzebowałam czasu na przemyślenia.
Bohaterowie w książce są rozbudowani, idealnie sportretowani. Główna bohaterka momentami irytowała mnie, swoją oddaną miłością do Lo, który zniknął bez żadnego słowa.
Fabuła powieści jest bardzo wciągająca, dzięki czemu książkę dosłownie pochłonęłam.

"Jeszcze będziemy szczęśliwi" to bardzo dobra książka młodzieżowa z pięknym przesłaniem. Bardzo polec...

„Jeszcze będziemy szczęśliwi” to książka opowiadająca o trudach dorastania, o niezwykle skomplikowanych wyborach przed jakimi stawia nas życie, o problemach, z którymi musimy się mierzyć, gdy często nie mamy do kogo zwrócić się o pomoc, czy poradę.
Sięgając po ten tytuł byłam przekonana, że to młodzieżowa opowieść o zakochaniu. Owszem, w książce zawiera się miłosny wątek, niemniej jednak zupełnie różny od tego, do których jesteśmy przyzwyczajeni.
Gioia, to młoda dorastająca dziewczyna, która nie może liczyć na wsparcie rodziców, którzy zupełnie się nią nie interesują. Rodzina Gioi nie jest przykładną rodziną, gdyż boryka się z wieloma patologicznymi problemami, od których dziewczyna stara się odizolować. Wskutek tego jest również wyizolowana i zamknięta w sobie. Nie ma przyjaciół, nie udziela się towarzysko, żyje w odosobnieniu. Jej jedyną przyjaciółką jest wymyślona przez nią dziewczyna o imieniu Tonia.
Pewnego dnia poznaje tajemniczego Lo, który również nie ma łatwego życia i boryka z wieloma życiowymi problemami. Ta dwójka znacznie się do siebie zbliża. Znajdują wspólny język i wzajemną przyjaźń. Lo nagle znika, a Gioia zostaje postawiona przed niezwykle trudnymi wyborami.
Historia o trudach, które każdy napotyka na swojej drodze, o lojalności i oddaniu, ale także koniecznością słusznego wyboru. Poruszająca i piękna historia, którą warto poznać.

„W każdym razie proszę pamiętać: wszyscy dajemy się oszukać, codziennie. Ale lepiej dać się oszukać przez ogrom światła niż przez mrok.”

"Jeszcze będziemy szczęśliwi" jest powieścią, którą kończysz i nawet nie wiesz jakim cudem przeczytało się ją tak szybko. Jednak nie zawsze śledziłam losy Goi oraz Lo z zapartym tchem. Specyficzny styl pisania autora rzucał mi kłody pod nogi. Strony zapchane samymi dialogami, częste mówienie "Goia Spada była taka a taka" zamiast pokazanie owych cech charakteru w książce... Ciężko mi było czerpać pełnymi garściami z tej opowieści. Chociaż z przebiegu fabuły oraz dynamicznego rozwoju znajomości bohaterów jestem zadowolona, tak z samej konstrukcji książki już nie. Tkwię przez to trochę w zawieszeniu, bo z jednej strony jestem usatysfakcjonowana, ale z drugiej nie wywarła na mnie aż takiego wrażenia. Drugi raz po nią, niestety, nie sięgnę!
Po trochę więcej przemyśleń zapraszam na bloga:http://tekstyniezapisane.blogspot.com/2019/06/szczescie-poszukiwane-jeszcze-bedziemy.html
Za egzemplarz dziękuję: czytampierwszy.pl