Jeszcze jeden dzień

Boleśnie,gorzko i prawdziwie.
Lubię u tego autora tę oszczędność słów ale głębię treści,która przenika na wskroś.
"Zaklinacz czasu" mnie zaczarował natomiast "Jeszcze jeden dzień" zasmucił.Znalazłam tutaj pewne wątki,które nie są mi obce i zdarzenia,które sama przeżyłam dlatego też czuję się po przeczytaniu jak po szczerej rozmowie z przyjacielem.
Jest mi smutno ale mam wielką chęć sięgnąć po kolejną książkę pana Mitcha Albom.

Jeszcze jeden dzień kategoria: literatura współczesna liczba stron: 256 cena: 32,90 wydawnictwo: ZNAK Literanova ocena: 6,5/10 „Kiedy patrzysz na swoją matkę, masz przed oczami najczystszą miłość, jakiej kiedykolwiek zaznasz.” ~Mitch Albom, „Jeszcze jeden dzień” MAMA Mitch Albom w powieści „Zaklinacz czasu” wykreował świat, który zmusił nas do zatrzymania się w ciągłym pędzie donikąd. Dlatego też byłam ciekawa i zdecydowana, by zmierzyć się z kolejną książką autora. „Jeszcze jeden dzień” miał mnie poruszyć. Miał otworzyć moje oczy na ludzi, o których na co dzień się zapomina. Miał dać mi lekcję pokory. Miał spróbować nauczyć miłości… Miał trochę boleć, przenosząc w atmosferę cichej nostalgii. Po tych wszystkich „miau” nawet kot wyszedł z pokoju. Nie myślcie jednak, że jest to zła książka. Bo książkę połyka się w jeden spokojny wieczór… „Mama to miękkie ręce. Mama to melodyjny głos, to chuchanie na uderzone miejsce. Mama to samo dobro i sama przyjemność. Coś, co dobrze jest mieć w każdej chwili życia koło siebie, dookoła siebie, gdzieś na horyzoncie.” ~Melchior Wańkowicz A mimo to często zapomina się o jej obecności. Miłość, którą obdarza nas mama traktujemy jak coś naturalnego. Coś, co powinno nam się należeć od zawsze. Coś za co nie trzeba dziękować. Życie jednak wszystko weryfikuje. Posey to atrakcyjna kobieta, matka dwójki dzieci, rozwódka. Mimo że jej mąż postanowił ułożyć sobie nowe życie, nie poddała się. Miała w końcu do wychowania dwójkę dzieci, które potrzebowali w t...

Zgodnie z naszą świecką klubową tradycją przed Świętami czytamy coś lekkiego, ciepłego i inspirującego. W tym roku padło na Mitcha Alboma, a konkretnie na „Jeszcze jeden dzień”. Z opinii wynikało, że będzie wzruszająco, o pojednaniu, wybaczeniu, podnoszeniu się z upadku.
Było mdło i nijako.
Uwaga: będą spoilery i złośliwości.
1. Język – nie jestem wybitnym koneserem, zwykłym czytelnikiem – ale to, co proponuje Albom to nic szczególnego, żadnego polotu, finezji, nie było ani jednego momentu, w którym słowa bardziej rezonowały w duszy.
2. Bohater – rozumiem, że może miał to być symbol zwykłego amerykańskiego faceta – kiedyś odnoszący sukcesy bejsbolista, potem alkoholowy wrak człowieka, w końcu niedoszły samobójca, chodzące nieszczęście, suma wszystkich głupich decyzji. Wiem, że autor chciał pokazać upadek człowieka, rozpad rodziny i ból, ale znowu talentu zabrakło.
3. Motyw ducha matki – absolutnie niestrawny, bo pisany ze śmiertelną powagą. Ckliwe, aż zęby się wykręcają od tej słodyczy.
4. Zakończenie – jak wyżej, nie mam siły się pastwić.
W końcu – nie potrafię zdiagnozować czym różni się ta książka od innych chwytających mnie za serce, wyciskających łzy i wreszcie dodających otuchy. Podejrzewam, że Albom nie ma tej iskry Bożej albo poszedł po linii najmniejszego oporu i swoje postaci spłaszczył do maksimum. W podobnym stylu utrzymane są: „Chata” i „Stokrotki na śniegu” – amerykańska pop-potrawka przedświąteczna.
A z drugiej strony widzę, że n...

Piękna książka. Na każdym kroku ukazuje nam, że trzeba pokazać jak bardzo kochamy naszych bliskich, zanim będzie za późno... Udowadnia też, że miłość matczyna jest silniejsza niż jakakolwiek inna. "Jedynie serce Matki uczuciem zawsze tchnie Jedynie serce Matki o wszystkim dobrze wie Dać trochę ciepła umie, i każdy ból zrozumie A gdy przestaje dla nas bić - tak ciężko, ciężko żyć!" Polecam!

Każdy z nas ma Matkę i zapewne większość z nas pewnego dnia zatęskni za nią, jej ciepłem. Ale chwilowo nie doceniamy tego co mamy. A gdyby tak nawet po śmierci mieć możliwość tego jednego spotkania, jednej rozmowy? Piękna książka.

Dość ciekawa historia pewnej rodziny, ale ogólnie książka nie zachwyca.

"Jeżeli ktoś jest w twoim sercu, nigdy tak naprawdę nie odchodzi..."

Piękna i refleksyjna książka. Naprawdę warto przeczytać.

Czyta się jednym tchem, o miłości, która nie wygasa