Tytuł książki – „Joan. VIII 1-12” – kieruje nas do VIII rozdziału ewangelii wg św. Jana, czyli do przypowieści o Chrystusie przebaczającym jawnogrzesznicy. To wtedy padają słowa: niech ten, kto jest bez winy, rzuci kamieniem. I tłum rozchodzi się. Ale czy w życiu zdarza się podobnie?
Na pewno nie jest tak w tej powieści. Jej bohater, stróż Gedras lituje się nad umierającą przy drodze kobietą i zabiera ją do domu. Dla nieszczęsnej są to ostatnie chwile, ale dziewczyna zdoła jeszcze dać życie, a niemowlę udaje się uratować. Od tej chwili jedynym celem tego ponurego mężczyzny jest wychowanie małej istotki. Ale czy uda mu się zdjąć odium grzechu i hańby, które przyniosła ze sobą na świat? Czy jest to możliwe w świecie pełnym obłudy i zakłamania, gdzie prawdziwa dobroć zdarza się tak rzadko, że najczęściej jest brana za głupotę?
Na pewno nie jest tak w tej powieści. Jej bohater, stróż Gedras lituje się nad umierającą przy drodze kobietą i zabiera ją do domu. Dla nieszczęsnej są to ostatnie chwile, ale dziewczyna zdoła jeszcze dać życie, a niemowlę udaje się uratować. Od tej chwili jedynym celem tego ponurego mężczyzny jest wychowanie małej istotki. Ale czy uda mu się zdjąć odium grzechu i hańby, które przyniosła ze sobą na świat? Czy jest to możliwe w świecie pełnym obłudy i zakłamania, gdzie prawdziwa dobroć zdarza się tak rzadko, że najczęściej jest brana za głupotę?
