Kameliowy Sklep Papierniczy

Poppo, młoda dziewczyna, wraca po kilkuletniej nieobecności do rodzinnej miejscowość nieopodal Tokio. Po śmierci Mistrzyni przejmuje sklep papierniczy, z którym wiąże się niezwykła tradycja. Jego właścicielki nie tylko sprzedają artykuły papiernicze najwyższej jakości ale także podejmują się pisania listów na zlecenie innych osób. Dla Poppo podjęcie pracy w sklepie i kontynuowanie rodzinnej tradycji stanie się niezwykłą podróżą, przede wszystkim w głąb siebie by poznać lepiej babcię, która przez wiele lat była dla niej surową Mistrzynią oraz odnaleźć samą siebie. W drzwiach jej sklepu stanie cała galeria, różnych osób, którym listy napisane przez Poppo odmienią życie.

,,Kameliowy Sklep Papierniczy" to opowieść, z której wręcz bije delikatność, czułość i wrażliwość. To bardzo subtelna historia wielu osób wzajemnie na siebie oddziałujących. To także opowieść o pięknie i sztuce jaką jest pisanie listów, o maestrii jaka tkwi w szczegółach i jak wiele można przekazać tylko przez dobranie odpowiednich środków. Poppo musi mierzyć się z wieloma ludzkimi problemami ale robi to z ogromnym wyczuciem, szacunkiem i delikatnością. To sprawi, że znajdzie swoją drogę ku miejscu i ludziom, przeciw którym kiedyś się buntowała. Pozna zupełnie nowe oblicze swojej babci - Mistrzyni i zrozumie jak wielką wagę ma jej niepozorna praca.

Czytanie tej powieści wnosi ogromny spokój. Zmusza do zwolnienia, do spojrzenia z zupełnie nowej perspektywy na wiele rzeczy. Zachęca do odkryw...

Ostatnio zbyt łatwo się rozczulam, a z Tajfunami to już zupełnie i słowa złego nie mogę nigdy powiedzieć (i nie powiem) o ich książkach. Jak się jeszcze bardziej roztkliwię, to zaraz zaczną tu padać słowa czyste, rzęsiste, na życie Poppo sielskie, anielskie. Ale co robić, kiedy to godzinami mógłbym czytać, jak Hatoko przygotowuje sobie herbatę albo kaligrafuje. I niech ktoś spróbuje mi tego zabronić.
Cała powieść jest jak japońska sztuka kaligrafii i epistolografii – wyrazista, powolna (choć wymagająca) i esencjonalna. Swe piękno ukazuje dopiero na sam koniec. Objawia całą prawdę o sobie i rozkwita jak kamelia (no dobrze, nieco z tą kamelią przesadziłem, ale co zrobić, jak serce me chwyciła?).
Niby nic wielkiego – Poppo samotnie prowadzi tytułowy sklep papierniczy i zajmuje się nietypowymi (jak na nasze standardy) zleceniami – pisuje listy na zadane jej przez klientów tematy. Staje się przez to powiernicą ich tajemnic, rozjemczynią, nauczycielką i mediatorką. Samo już poznawanie, jak dobiera papier, atramentowy kolor, barwę czy kształt koperty, po wybór znaczka (ile znaczeń nieść może taki malutki rysunek!) było dla mnie doświadczeniem na poły mistycznym. A nie wspomniałem przecież jeszcze o treści listu, który Poppo drobiazgowo konstruuje najpierw w myślach, składa niczym wiersz, a później dopiero przystępuje do przeniesienia go na papier.

Mnogość ukrytych znaczeń i światów mi nieznanych była porażająca.
Prawdziwy teatr czułości i delikatności. Nie...

Do sięgnięcia po Kameliowy Sklep Papierniczy zachęciła mnie moja Przyjaciółka, równie jak ja rozmiłowana w japońskich powieściach. Muszę przyznać, że wybór tej książki okazał się absolutnym strzałem w dziesiątkę! Ito Ogawa, jak nikt inny potrafiła utulić moje czytelnicze serduszko i sprawić, by w tegorocznym, dość zresztą zabieganym jesiennym okresie, mogła się odprężyć przy książce z bardzo nietypowym i ciekawym tematem przewodnim. Ale, magia prozy Ito Ogawy zawiera w sobie znacznie więcej.

Po więcej zapraszam na bloga: https://shiracoffeebook.blogspot.com/2023/12/kameliowy-sklep-papierniczy-ito-ogawa.html