Opinia na temat książki Kamienie na szaniec

To tak naprawdę pierwsza lektura, którą bez bicia przyznaję się, że spodobała mi się i to bardzo! Książka krótka, na jeden czy dwa wieczory, ale mądrość jaką z niej wynosimy jest zbyt wielka, aby została w pamięci na krótki czas. Czytamy o trzech przyjaciołach, Alku, Rudym i Zośce, którzy przed wojną mieli pasje, marzenia, zainteresowania, które z uporem i gorliwością rozwijali. Umieli współdziałać, potrafili odnaleźć się w grupie, nigdy nie odmawiali pomocy, lubi kino, wycieczki. Normalna młodzież. Więc o czym tu pisać ? Może o trzech mężczyznach, dla których przede wszystkim ważny był patriotyzm, którzy zginęli dla Polski. Rzecz dzieję się od roku 1939 do 1943, kiedy wszyscy trzej bohaterowie giną w jednym roku. Fenomenem książki, wydaję mi się, jest fakt, z jakim uporem i odwagą, Ci młodzieńcy walczyli o Polskę. Z jakim uporem pokazywali Niemcom, że Polska jest nadal i pełna w gotowości, aby walczyć o swoje. Aby walczyć o niepodległość. "Nie ma co gadać, powiodło się nam! Mieliśmy dobrą szkołę, potrafiliśmy stworzyć zespół koleżeński. Staliśmy się grupą przyjaciół. Noblesse oblige. Nie wolno spatałaszyć szans, które dostaliśmy do rąk." Wynieść z tej książki można nie jedno, z pewnością nie jeden temat nam poruszy, a jeszcze przybliży nas okres II wojny światowej, o której mimo wszystko tak mało wiemy.