Kołatanie

Piotr miał w zwyczaju, że każde wakacje spędzał u dziadków na wsi, jednak pewne wydarzenie zatrzymało ich odwiedziny. Teraz jedynie odwiedza babcię, która niedawno została wdową.
Kobieta twierdzi, że w ich domu dalej przebywa duch dziadka i zachowuje się jakby dalej był tuż obok. Początkowe dziwadztwa babci uważa za absurdalne, jednak z czasem..

Debiuty muszą się wyróżniać, trafić do czytelnika wzbudzić wielorakie emocje.
Już na pierwszy rzut oka powieść "Kołatanie" przykuwa uwagę potencjalnego czytelnika. Okładka przypominająca naturalny papier z twardą oprawą, barwionymi brzegami i matową żłobioną fakturą.
Do tego mocno zachęcający opis gdzie wierzenia słowiańskie łączą się z realizmem i jednocześnie zawierają w sobie dawne wierzenia ludzi, tworząc zupełnie osobliwą powieść.

Jednak we wnętrzu znajduje się wiele cierpienia, bólu i problemów.
Alkoholizm, śmierć, przemoc, dziwactwa.

Autor posługuje się dość mocnym piórem, nie owija w bawełnę ukazując połączenie starodawnych zabobonów i trudnego życia na wsi.
Jest tutaj sporo wątków i przeskoków w czasie i między bohaterami, które niekiedy mogą wprowadzać sporo zamętu, przez co wymaga większego skupienia nad treścią.

Dużo tutaj odwoływań do relacji rodzinnych i tym samym ich wartości, które ciągną się w kolejnych latach i pokoleniach.

Historia ta mimo trudnych do przejścia momentów jest mocno refleksyjna, poruszająca i skupiająca się na zachowaniach i wierze ...

Wydanie tej książki jest przepiękne. Żółto-czarne boki uformowane jako las mogą wydawać się na niezwiązane z tematem, jednak ten, kto zaczyna wdrążać się w tą historię wie, że wisielca można spotkać przeważnie w lesie. Uczepionego silnych gałęzi, które pokrywają duże i szerokie liście, których cień niesie schronienie przed letnim upałem. Tam gdzie młodzi ludzie wyznają sobie miłość, gdzie dzieciaki biegają zbierać grzyby, czasami lepiej nie podnosić głowy do góry.
Historia przedstawia losy chłopca, który mógł żyć naprawdę, gdyż jej opowieść bardzo przypomina czasy mojego dzieciństwa. To chłopiec nad którym inni się znęcali, który dostawał manto za to, że był. To opowieść też o jego rodzinie, która nigdy nie była idealna. Ojciec, jedyny żywiciel rodziny pracujący za psie grosze, w słowach swojej żony był wrażliwym człowiekiem. Pił, bo cierpiał, bił ją, bo nadeszły złe czasy i gdyby nie dziadkowie, nie mieli by jak przeżyć miesiąca. W tym wszystkim syn, który o niektórych sprawach dowiadywał się z wielkim opóźnieniem, bo tak postanowili jego rodzice. Bardzo ubolewał nad chwilą, kiedy pragnął odwiedzić swojego dziadka, lecz zabroniono mu tam jechać. Zmarł, zanim zdążył go zobaczyć. To również opowieść babci, która dla innych była niczym szamanka, bo potrafiła przewidzieć, kiedy co złego się stanie. Tu wam wtrącę, że natura potrafi przewidywać przyszłość, tylko nie każdy potrafi i chce z niej czytać. Wiem to, bo uczę się jej od kilku lat i wiem, że się sprawdza. Czasami ...

"Kołatanie" to bardzo wciągający debiut. Książka jest pięknie wydana, w twardej oprawie, z barwionymi brzegami. Książka nawiązuje do wierzeń ludowych.

Z bohaterami przenosimy się do lat dziewięćdziesiątych XX wieku, do małej wioski. Historię poznajemy z punktu widzenia dziewiętnastoletniego Piotra, który przed egzaminami na studia, posmierci dziadka, spędza czas razem z babcią Anielą.
Babcia uważa, że cały czas jest z nią duch zmarłego męża, Bronka, który ma chronić bliskich. Dusza Bronka jest zawsze przy rodzinie, obserwuje życie, opowiada nam o jego życiu, o jego przodkach, o życiu polskiej wsi w wczasach wojny i lat komunistycznych.

Książka skłania do refleksji, wciąga swoją narracją. Zapraszam do czytania.

„Ból zawsze szuka ujścia, bo sam w sobie niszczy wszystko, a przede wszystkim tego, kto go nosi”.

Cóż to była za podróż. Budząca przyschłe emocje. Wskrzeszająca zwiędłe wspomnienia. Podrywająca usta do uśmiechu. Dopominająca się komentarza. Wyciskająca łzę. Żądająca deklaracji..

Na tle pamiętnych wydarzeń historycznych, czasów wojny, powojennych, komunistycznych, przeskakując do lat 90. XX wieku, Autor obrazowo opowiada historię mniej pamiętnych wydarzeń w małej polskiej wsi w województwie łódzkim. Przedstawia postacie, które być może każdy z nas kiedyś znał lub zna z opowieści rodziców czy dziadków. Uchyla drzwi do przeszłości, do jej mrocznych i bolesnych obrazów i wspomnień, „które mogły kąsać i jątrzyć rany”. Przedstawia trajektorię kilku życiowych dróg. Staje nad przepaścią zbudowaną przez czas. Prawi, jak trudno i łatwo jednocześnie, jest pozbyć się w życiu złudzeń. Przypomina kilka wiejskich zabobonów i klimat słowiańskich wierzeń. Przenosi też czytelnika do miejsc, gdzie rzeczywistość nakłada się na siebie, i do tych, gdzie codzienność jest bardziej namacalna. Daje odczuć, jak smakuje urwana w połowie stara opowieść..

„Kołatanie” to powieść obyczajowa w nurcie realizmu magicznego z pewnością zakrawająca o literaturę piękną. O tym, co jest w życiu ważne, a co nie jest ważne, choć ważnym się zdaje. O potrzebie iluzji zaangażowania, głodzie obsesji, łaknieniu sensu, apetycie na wieczność. Kurzy w głowie, zaprasza do trzymania się życia kur...

"Każdy męż­czy­zna prze­cho­wuje wso­bie da­leki głos Boga, który źle za­pa­mię­tał pra­oj­ciec Adam, ikażdy ma­rzy, aby świat był na jego ob­raz ipo­do­bień­stwo. Ito jest pie­kło. Świat iczło­wiek zo­stały stwo­rzone raz inie ma po­trze­by stwa­rzać ich na nowo. Czło­wiek do­stał na­kaz ży­cia, anie mał­po­wa­nia Boga, czym zaj­muje się nie­ustan­nie. Słu­cha­jąc wujka, taty idzie­sią­tek in­nych do­ro­słych męż­czyzn, mia­łem wra­że­nie, że za­miast żyć, za­miast po pro­stu żyć, nie­ustan­nie kre­ślili mi­ster­ne plany na ży­cie. Ża­den ztych pla­nów ni­gdy się nie zi­ścił. Moż­liwe, że nie ocze­ki­wali tego. Po pro­stu bez­piecz­niej jest pla­no­wać, niż żyć ze świa­do­mo­ścią, że ni­czego nie kon­tro­lu­jemy, choć wła­śnie wtym braku kon­troli mo­żemy od­na­leźć wła­sną peł­nię."
************
Przyznaję szczerze, że na początku skusiła mnie wyłącznie okładka, ale tego co znalazłam w środku zupełnie się nie spodziewałam.

"Kołatanie" to historia na wskroś polska, ale w najlepszym tego słowa znaczeniu. Mocno osadzona w realiach polskiej wsi i opowiedziana na tle przemian polityczno-społecznych, pełna jest słowiańskich wierzeń i zabobonów, które tworzą niezapomniany klimat. Wyobraźcie sobie, że jednym z głównych bohaterów jest tutaj DUSZA.
Czyta się to znakomicie, strony przewracają się praktycznie same i mimo że jest to powieść obyczajowa, to fabuła trzyma w napięciu niczym rasowy thriller. Po prostu musimy wiedzieć co będzie dalej, bo jesteśmy pewn...

Książka „Kołatanie” Artura Żaka, jest tak różnorodna i poruszająca tak wiele wątków, że trudno jest ją opisać. Zacznę może od strony wizualnej, gdyż jest ona cudownie wydana. Twarda oprawa, ładna wklejka i wyjątkowe barwione brzegi sprawiają, że od razu książka ta się wyróżnia.

Jest to opowieść o Piotrze, który po śmierci dziadka postanawia zamieszkać z babcią na wsi. Odkrywa, że babcia nie może pogodzić się ze śmiercią małżonka i ciągle zachowuje się tak jakby on tu był. Po pewnym czasie okazuje się, że może faktycznie babcie łączy coś z duszą dziadka. Piotr na wakacjach poznaje Lidkę, w której się zakochuje, niestety ta miłość zwiastuje kłopoty, a jakie przekonacie się czytając tę książkę.
Drugi wątek opowiadany jest przed duszę Bronka, tu znajdziemy mnóstwo odniesień do słowiańskiej mitologii, sytuacji politycznej lat 90tych, jak i czasu powojennego, pokazuje z czym trzeba było się zmierzyć mieszkając na wsi. Smutna prawda o alkoholizmie i akceptacji przemocy wobec kobiet.
Troszkę zagmatwana to powieźć, można powiedzieć że dusza Bronka kołacze się to tu to tam. Przedstawia smutne historie innych dusz, które pozostały na ziemi, gdyż przydarzyła się im ogromna krzywda. Tropiąc zło, które stara się swoje szpony zatopić w jego bliskich.
Zabrakło mi jednego, z jakiego powodu Lidkę musiał spotkać taki los.