Opinia na temat książki Komórki się pani pomyliły

Zaskoczyłam samą siebie bystrością umysłu godną papieskiego wysłańca odkrywającego najmroczniejsze tajemnice średniowiecza". (str.67)

Tak o sobie wielokrotnie mówi bohaterka drugiej części komedii kryminalnej. Wiekowa staruszka z nieodłącznym wózkiem i aparatem słuchowym ponownie wkracza dziarsko do akcji, wzbogacona teraz o elektryczną hulajnogę, na której nieźle popyla. Świetnie daje sobie radę w życiu jak choćby będąc w szpitalu dożywia się jedzeniem z lodówki lekarzy, czy wprasza się na obiad do sąsiadki. Potrafi wszędzie się ustawić, czerpać z tego korzyści i postawić na swoim, choć czasem i jej się oberwie.

Jej pojmowanie i postrzeganie otaczającej jej rzeczywistości było odwrotnie proporcjonalne do logiki. Na wszystko patrzyła opacznie, a pakowanie się w kłopoty to jej specjalność. Miała " najlepszego dietetyka" na świecie skrupulatnie pilnującego jej wagi.

Wiele zabawnych choć czasem mniej sytuacji z których zawsze wychodziła obronną ręką, prezentując swoją opinię w danym temacie, wzbudzając podziw i uznanie uczestników. Odważna, stawiająca czoła największym osiłkom. Jak na 70-latkę
jej dzień był całkowicie wypełniony sprawami, z którymi wiekowa staruszka nie powinna mieć nic wspólnego, a radziła sobie z nimi nadzwyczaj dobrze. Jej życie nie zawsze było zgodne z prawem, lecz zawsze osiągała cel. Jej wyobraźnia i pomysłowość nie miała granic. Nie potrafiła usiedzieć na miejscu, ciągle ją gdzieś nosiło. Interpretacja faktów przez nią była zabawna i daleka od poprawności.

Była specjalistką od wzniecania pożarów, a także autorką innowacyjnych pomysłów biznesowych, a także doradcą w sprawach rodzinnych. Jest sympatyczną postacią, nie można jej nie lubić, a często kibicuje się jej w poczynaniach, zastanawiając się co też bohaterka w danej sytuacji wymyśli. Moim zdaniem ta część jest lepsza od części pierwszej, a Autora należy podziwiać za pomysłowość i humor jaki często gości na łamach książki.