Kompleks Kopernika

Sądząc po pierwszych słowach tytułu, oczekiwałam przede wszystkim odniesień do układu słonecznego i kosmosu, więc zaskoczył mnie prolog, w którym jest mowa o Antonie van Leeuvenhoek i jego odkryciu zawartości kropli wody.
Nie ukrywam, że nie czytałam dotąd o tym badaczu i jego odkryciach, więc choć zaskakujący - prolog okazał się również rozwijający.
Podobnie początek pierwszego rozdziału i informacja o Arystarchu i jego tezie, że Ziemia obraca się wokół Słońca - postawionej w III wieku p.n.e. była zaskoczeniem, choć potem pojawiły się osoby już nieco bardziej znajome, Demokryt ze swoimi atomami, Arystoteles i kryształowe sfery, tytułowy Kopernik, Giordano Bruno, Galileusz, Tycho Brahe, Johannes Kepler i inni - odkrywcy, badacze, naukowcy.
Autor opisuje, notabene w sposób bardzo przystępny i chwilami wręcz gawędziarski, historię odkryć prowadzących do współczesnych form badania kosmosu, oraz poszukiwania w nim życia.
Ciąg dalszy kieruje czytelnika do obserwatorium na szczycie Cerro Tololo i przez opis zainstalowanych tam urządzeń i możliwości, jakie one oferują, dochodzimy do początków czasu, do wielkiego wybuchu, do tworzenia się gwiazd i galaktyk.
Zachwyca mnie sposób, w jaki Caleb Scharf o tym wszystkim mówi - nie operuje mnogością wzorów, nie używa skomplikowanych określeń, kiedy opisuje proces w którym z mgławicy powstaje gwiazda, oraz jej układ planetarny, czyta się to jak fascynującą opowieść, ja miałam wrażenie, że oglądam animację komputerową ...