Opinia na temat książki Koniec śmierci

Rozmach epicki, na skale wszechświatową - dosłownie. Autor sypie pomysłami jak z rękawa, czerpiąc inspirację z zasobów współczesnej fizyki. Pod tym względem książka jest bez zarzutu.

Niestety, główna bohaterka nie staje na wysokości zadania - to kompletnie bezbarwna osoba, której jakimś cudem udaje się znajdować na miejscu w kluczowych momentach dziejów. Mógłby to być nawet interesujący motyw, ale autor usiłuje nas przekonać, że z jakiegoś powodu otoczenie uważa tę panią za wyjątkową; w dodatku chyba podziela ten pogląd i pozwala jej wywierać wpływ na losy ludzkości, mimo iż z paruset lat swojej egzystencji zaledwie kilka przeżywa ona aktywnie (resztę spędza w hibernacji). Wygłaszany przez jej towarzysza usprawiedliwiający ją tekst o "wyborze miłości" jakoś mnie nie przekonał.

Może chodziło o to, żebyśmy się specjalnie nie przejmowali nieuniknionym kresem Układu Słonecznego, skoro ludzkość jest w oczach autora raczej głupawą zbiorowością, a nawet "wybitne" jednostki okazują się dość nieciekawe?

Ostatnia rzecz to, podobnie jak w poprzedniej części, przegadanie. Poprzednia część miała 670 stron, ta ma 835. Pisarzu, znaj swoją miarę i wiedz, kiedy się zatrzymać! Może trzy wymiary mogą przejść w dwa, ale ilość w jakość - niekoniecznie w tym Wszechświecie.