Opinia na temat książki Krew za krew

Ludzie nie spodziewają się najgorszego.

Oj, oczywiście każdy czasami się zastanawia, co by było gdyby brali udział w katastrofie czy wypadku, ale są to raczej rzadkie myśli, pozostające w sferze „mało realnej przyszłości”. Jednak tak naprawdę ludzie zazwyczaj uważają, że złe rzeczy się przytrafiają, ale innym. Nie im. Czasami można o czymś przeczytać w gazetach, usłyszeć coś w telewizji, jasne, ale są to zawsze sprawy odległe od szarej codzienności. Ziba, główna bohaterka książki „Krew za krew” wiedziała, że nieszczęścia nie są tylko wymysłem mediów i scenarzystów. Zawodowo zajmuje się profilowaniem kryminalistów, ponadto kilka tygodni wcześniej jej ukochany został brutalnie zamordowany. Pewnie dlatego też z pewnym spokojem przyjęła fakt, że zwykłego wieczora stała się uczestnikiem wykolejenia się pociągu, który uderzył w cysternę.

Przeszkolona w siłach wojskowych nie wpadła w panikę, ale zaczęła pomagać rannym. Jedna z umierających kobiet tuż przed śmiercią powiedziała jej: „On to zrobił. Musisz komuś o tym powiedzieć”. Ziba postanowiła dowiedzieć się, kogo miała na myśli nieznajoma i rozpoczęła prywatne śledztwo, które już na samym początku ugrzęzło w martwym punkcie, bo nie miała żadnego punktu zaczepienia. Nie wiedziała, że w tym samym momencie, gdy trzymała za rękę umierającą kobietę, stała się „aniołem” schizofrenicznego psychopaty zakręconego na punkcie liczby 7 i chrześcijaństwa. Brzmi absurdalnie? Cóż, dodam jeszcze, że poza tym wszystkim, wraz z policją zajmuje się ściganiem seryjnego mordercy zwanego Kastratorem, który znany jest z tego, że smaruje swoje ofiary… oliwą z oliwek. Ba-duum.

Zacznę od tego, że ta pozycja zbiera bardzo pochlebne recenzje. Na lubimyczytać.pl widziałam prawie same ósemki, czyli jest godna polecenia. Ale… no, mnie nie porwała. Pierwszy cios otrzymałam przy tej nieszczęsnej oliwie z oliwek, która brzmi tak groteskowo, że odbiera całe „zło” dokonanym morderstwom. Drugi cios to dziwaczny charakter Raguela, czyli tego schizofrenika, który jest dla mnie niespójny i jakiś taki uwierający, jeżeli rozumiecie o czym mówię.
Ziba to dość przyjemna bohaterka, chociaż nie wyróżniła się niczym szczególnym spośród setek innych postaci książkowych, które zajmują się tropieniem przestępców. Fabuła również była mocno średnia, styl dobry, poprawny, zdarzały się lepsze momenty i pod względem ironii i pod względem wzbudzenia w czytelniku niepokoju. Jednak finalnie to za mało, żebym była usatysfakcjonowana powieścią. Na szczęście jest to debiut pisarki, dlatego mam cichą nadzieję, że wraz z kolejnymi książkami będzie miała coraz lepszy i bardziej wyrazisty styl.
Na dzień dzisiejszy to mocno średni, dość absurdalny thriller. Zachwycił wiele osób, niestety ja się do tego grona nie wpisuję.