Opinia na temat książki Krok trzeci

Ludzki umysł to niezwykle skomplikowana struktura, której sposobu działania nie sposób w pełni pojąć. O tym, jak łatwo zabłądzić, zgubić się w jej czeluściach, przekonuje czytelnika autor książki "Krok trzeci". Bartosz Szczygielski stworzył thriller, w którym obnaża mrok ludzkiej natury i poddaje rozważaniom jego przyczyny. Pokazuje, że człowiek jest sumą wszystkich swoich doświadczeń, a wiele z nich ma ogromny wpływ na jego dalsze życie. O przeszłości można zapomnieć, ale nie można jej tak po prostu wymazać.

Bardzo podobała mi się kreacja głównej bohaterki, której pozornie idealne życie pewnego dnia rozsypuje się niczym domek z kart. W codzienności Magdy zaczyna przeważać strach, niepewność, a także silne pragnienie odkrycia prawdy. Autor z dużą wprawą opisuje emocje towarzyszące kobiecie, odsłaniając przed czytelnikiem zakamarki jej umysłu. Z ogromnym napięciem, ale i zaangażowaniem śledziłam zmagania bohaterki z zanikami pamięci i próby złożenia elementów układanki w jedną całość. Z jednej strony czułam niepokój, a z drugiej ekscytację, że im więcej wiem o życiu Magdy, o jej odczuciach i kołaczących się w jej głowie myślach, tym bardziej zbliżam się do prawdy. Ten entuzjazm na samym końcu ustąpił miejsca osłupieniu. Bartosz Szczygielski całkowicie mnie zaskoczył, kierując finał na zupełnie inne tory, niż się spodziewałam.

Uważam, że autor wykazał się nadzwyczajną pomysłowością, bo na dość sztampowym motywie amnezji zbudował opowieść oryginalną, intrygującą i angażującą czytelnika do granic możliwości. Jest to historia mroczna, pełna niedopowiedzeń, zmuszająca odbiorcę do zachowania czujności, co nie jest proste. Mnóstwo niespodziewanych zwrotów akcji oraz zdarzeń pozornie pozbawionych sensu zaciera granicę między kłamstwem a prawdą, między złudzeniem a rzeczywistością.

"Krok trzeci" to thriller niepokojący, bez wątpienia trzymający w napięciu do ostatniej strony. To opowieść o mierzeniu się z przeszłością, z własnymi demonami, o autodestrukcji wywołanej cierpieniem. Szczygielski uzmysławia, że łatwo wpaść w sidła strachu, a dużo trudniej jest się z nich wyplątać, zwłaszcza gdy nie można liczyć na nikogo prócz siebie. Zdecydowanie polecam!