Opinia na temat książki Król z bliznami

W prozę Leigh Bardugo wpadłam po szyję po przeczytaniu „ Szóstki Wron” i „ Królestwa kanciarzy”. Żałuję, że nie zaczęłam swojej przygody z tą autorka od Trylogii Griszy, bo w „Królu z bliznami” więcej mają do powiedzenia bohaterowie tamtych opowieści, choć są też nawiązania do genialnej bandy z Ketterdamu. Może właśnie przez nieznajomość wcześniejszej opowieści czytało mi się tę historię nieco gorzej. Dalej jest w niej to, w czym moim zdaniem Leigh Bardugo jest świetna, czyli bohaterowie z ogromnym potencjałem. Jeżeli komuś spodobał się Kaz Brekker, to pokochanie Nikołaja jest właściwie pewnikiem. Ale już Zoya nie jest postacią, którą przyjmuje się z dobrodziejstwem inwentarza, a Nina bez Matthiasa traci połowę swego czaru. Zresztą sam układ fabuły to właściwie dwie odrębne opowieści, w których główne role grają Nikołaj i Nina, ale które właściwie się nie łączą. Jest szansa, że w drugim tomie jakoś się to razem zgra, bo na razie nie widzę żadnych punktów stycznych. Niemniej, dalej uważam, że książki Leigh Bardugo to zawsze dobry wybór, jeżeli szuka się lektury rozrywkowej, ale na dobrym poziomie.