Opinia na temat książki Królestwo węży i krwi

Czytałam już kilka książek Ady Tulińskiej, ale Królestwo Węży i Krwi to jej pierwsza książka fantasy jaką czytałam. Pomijając fakt, że chętnie sięgam po kolejne tytuły autorki, obok tej okładki i tak nie mogłam przejść obojętnie ;)
Byłam bardzo ciekawa, co pokaże nam Ada w tej innej odsłonie.

Od samego początku zostajemy wrzuceni w wir walki. Miasto płonie i ocieka krwią. Księżniczka Asteriee widzi głowę swego ojca wbitą na pal...
Co do tego doprowadziło?
Autorka prowadzi nas po tej historii, co rusz cofając się w czasie. Mamy rozdziały opowiadające o tym co dzieje się obecnie i takie sprzed kilku tygodni przed tragedią.

Przyznaję, że podczas lektury miałam mieszane odczucia.
Sam pomysł na historię, stworzony świat, trochę magii, niekoniecznie tej dobrej, potwory czające się w lesie i ten głos...! uważam za naprawdę bardzo dobre! Zresztą, w większości książka mnie wciągała i dobrze się ją czytało.
Ale...
No właśnie, ale ;)
Asteriee przez ogrom czasu była dla mnie taką wkurzającą, rozkapryszoną księżniczką. W taki naprawdę irytujący sposób.
Handara za to polubiłam dość szybko. Tylko, że...cała ta ich relacja, była jakaś taka dziwna, trochę nieogarnięta. Nie przekonał mnie za bardzo ten wątek romantyczny. Tutaj coś najbardziej mi zgrzytało podczas lektury.

Poza tym, co mi się rzuciło w oczy, to z jednej strony komnata łaziebna, łoże, słownictwo, którego raczej nie używamy obecnie, a z drugiej teksty współczesne (nie przytoczę dosłownie, bo niestety nie zaznaczyłam).

Ogólnie książkę uważam za dobrą i myślę, że warto ją przeczytać :)