Tom poezji
W wierszach Arkadiusza Frani interferują ze sobą rzeczywistość i żywioł literatury. Znajdują one połączenie w potencjale paradoksu, zanurzanego w inkauście ironii i we wciąż żywej, niemal dziecięcej radości odkrywania bogactwa języka i kreowanego nim świata.
A sam Poeta wyznaje:
Im mniej piszę wierszy, tym bardziej są mi potrzebne.
Zbliżam się bezpiecznie do milczenia, po którym wszystko zacznie się od końca.
Wydanie 1
Wydanie 1