Książę Parnasu

"Książę Parnasu", według opisu, jest po prostu "skromnym divertimentem odwołującym się do niektórych, mniej lub bardziej znanych, szczegółów z życia Miguela de Cervantesa Saavendry, przede wszystkim związanych z jego podróżą do Włoch, którą odbył w swych młodych latach, jak również z kilkoma bytnościami w Barcelonie, niejednokrotnie w jego dziełach wspomnianych".

Już od pierwszych zdań zanurzamy się w średniowiecznym klimacie Barcelony, do którego autor zdążył nas przyzwyczaić w całej swojej serii o "Cmentarzu Zapomnianych Książek". Baśniowa opowieść o Miguelu de Cervantesie i jego domniemanych znajomościach z Panem Antonim de Sempere, Sancho Ferminem de la Torre oraz Andreasem Corellim - nazwiskami dobrze znanymi nam z trylogii, rzuca nowe światło na wcześniejsze czasy przed powstaniem słynnej biblioteki. Dowiadujemy się także co nieco o sławnym Cervantesie - autorze niezapomnianego "Don Kichota", a zachęceni tymi informacjami chcemy poznać więcej szczegółów z życia pisarza. Kto wie, może gdzieś, w zupełnie dziwnym miejscu, leży sobie przez wieki trzecia część przygód rycerza z La Manchy, o której świat nigdy się nie dowiedział...

"Książę Parnasu" to zaledwie 60 stronicowa opowieść, ale jakże ciekawa i wciągająca. Archaiczny styl dobrze komponujący się z XVI i XVII stuleciem może nie ułatwia lektury, ale wprowadza w odpowiedni klimat i dodaje wiarygodności opisywanej historii.

„Komedia uczy nas, iż nie należy brać życia nazbyt serio, tragedia zaś ...