Kto mieszka za ścianą?

Gwarancją dobrej zabawy z książką jest autorstwo Cary Hunter, która pisze thrillery i kryminały z elementami obyczajowymi. Manipulacja, chciwość, samotność, zazdrość i obojętność otoczenia są motorem napędowym tej fabuły, która jest trochę zawiła i skomplikowana. Ale nic co ludzkie nie jest nam obce więc te skrajne uczucia, które tu występują też. Dobrze, że istnieją śledczy oddani swojej pracy, którzy nie ulegają naciskom i dążą do właściwego rozwiązania każdej sprawy, którzy sprawdzają najmniejsze nawet poszlaki czy budzące się wątpliwości. Warto zapoznać się z książkami Cary Hunter.

Przyznaję, że jestem pozytywnie zaskoczona po pierwszym spotkaniu z tą autorką. Wprawdzie forma dokumentalno-reportażowa, na początku trochę mnie irytowała, ale im dalej w las (znaczy w książkę), tym bardziej się przyzwyczajałam, do tego specyficznego stylu. Drażnił mnie też główny śledczy, Adam Fawley, który chciał sprawiać wrażenie najmądrzejszego, a tak naprawdę jako detektyw, w mojej ocenie, niczym się szczególnie nie wyróżniał. Chyba tylko tym, że standardowo był "po przejściach", oraz że wyroki szafował brawurowo i bez zastanowienia.

Dużo różnych postaci i nazwisk do pamiętania. Trzeba sobie je wszystkie od początku porządnie poukładać w głowie, by się nie pogubić. Za to cała intryga kryminalna, zamotana koncertowo, a działanie osoby zaburzonej psychopatycznie opisane niemal perfekcyjnie. Udało się autorce doprowadzić wszystko do spójnego zakończenia, jednak mogłoby być mniej chaotycznie. Jakieś wtręty o starodawnych wierzeniach, celtyckich rytuałach, to było zupełnie niepotrzebne. Jednak pisarka ta, na tyle mnie zainteresowała i nie znudziła, że z pewnością sięgnę jeszcze po jakąś jej książkę.

Dobrze zaplanowana i poprowadzona akcja. Po przeczytaniu pierwszego tomu spodziewałem się, że zakończenie opisywanej historii będzie zaskakujące, ale takiego finału się nie spodziewałem.

Polecam!

Pierwsza książka Cary Hunter była ciekawym kryminałem z warstwą obyczajową i psychologiczną w połączeniu razem stworzyły dobry i nieoczywisty kryminał z Adamem Fowleyem w roli głównej. Kto mieszka za ścianą jest drugą częścią cyklu z Fowleyem po jaki sięgnąłem spodziewając się również ciekawego i wciągającego kryminału, który mnie zaskoczy i nie pozwoli się oderwać. Miałem taką nadzieje i lekkie obawy czy kolejny tom nie będzie powtórką z rozrywki. Dlatego zabrałem się do czytania oczekując po nim, aby znów mnie wciągnął i żebym dostał intrygującą zagadkę kryminalną.
Książka Kto mieszka za ścianą rozpoczyna się od przypadkowego wezwania do remontowanego domu, gdzie w piwnicy policja odkrywa dziewczynę. Żeby dostać się do niej jest zmuszona do wejścia na posesję sąsiada, byłego wykładowcy, u którego znajdują w piwnicy dziewczynę i chłopca. Adam Fowley rozpoczyna śledztwo wraz ze swoimi ludźmi próbując wyjaśnić jak tam znalazła się i kto jest za wszystko odpowiedzialny. W wirze tajemnic i zagadek policja próbuje dociekać prawdy, która może okazać się zaskakująca nie tylko dla nich, lecz także dla innych.

Książka Kto mieszka za ścianą jest kryminałem, w którym policyjne śledztwo odgrywa wielką rolę jak relacje i psychologiczny nacisk ukazania wydarzeń z różnych stron. Autorka potrafi zaciekawić i wciągnąć na każdym kroku w wydarzenia ukazujące nie tylko pracę zespołu Fowleya, ale również zdarzenia i relacje pomiędzy bohaterami. Nie odkrywa za szybko kart, bo żm...

To moja pierwsza przygoda z tą autorką i .... jestem mile zaskoczona. Dość wartka akcja. Tak, jak zazwyczaj w miarę szybko jestem w stanie przewidzieć zakończenie większości przeczytanych przeze mnie thillerów , tak w tym przypadku niestety mi się to nie udało. W trakcie czytania zastanawiałam się, jak daleko jest w stanie posunąć się człowiek, żeby osiągnąć cel... cel mało ambitny, prozaiczny... choć pewnie dla wielu "number one" w życiu. Pomimo objętości, książkę szybko się czyta. Polecam.

"Kto mieszka za ścianą" to drugi tom z cyklu o Adamie Fawley'u. Tym razem policja zostaje wezwana do remontowanego domu, gdyż robotnicy pracujący w piwnicy przebili ścianę do domu obok, a tam w dziurze ukazała im się ... twarz dziecka! Policja oprócz dwuletniego maluch znalazła w niej wycieńczoną matkę. Dlaczego starszy człowiek z początkującą demencją to zrobił? Dlaczego twierdzi, że jej nie zna i nigdy na oczy nie widział? Jak długo ją więził i dlaczego nikt przez prawie trzy lata nie szukał dziewczyny? Wątki poboczne wydawałoby się - nieistotne a jakże intrygujące. Kolejny thriller, który zasługuje na moje uznanie, gdyż zakończenie - nieoczywiste.

„Kto mieszka za ścianą” to kolejna książka, która utwierdziła mnie w przekonaniu, że ta tematyka to nie mój konik...Chciałam ją dokończyć, bo nie lubię odkładać czegoś co zaczęłam. Temat ciekawy, czytało się spoko, ale dla mnie bez przyjemności. Dlatego ciężko mi ją ocenić. Kilkadziesiąt stron przed końcem zagadka się rozwiązała i w sumie dobrnięcie do ostatniej strony to dla mnie duży wysiłek... a Tobie się podobała?