Kukułka i wrona

Zdaje się, że jest to najlepszy debiut jaki przeczytałam w tym roku. Z dwóch powodów.
Po pierwsze: Magdalena Wolff zarzuciła sobie dość wysoko poprzeczkę, czyniąc swoją powieść wielowątkową. W "Kukułce i Wronie" są trzy podstawowe wątki, mocno zarysowane i rozbudowane. Każdy posiada swoje postacie, swój problem i generalnie łączy się z tym głównym wątkiem, jakim jest próbą odzyskania ojcowizny przez główną bohaterkę. Nie ma tu bezsensownego lania wody, po to, by stron było więcej, i książka mężniej prezentowała się na półce, a jest bardzo przemyślana konstrukcja fabularna, która prowadzi do pewnego punktu. Są tajemnice, niezrozumiane motywy, które od początku mają takie być, by po nitce do kłębka Autorka mogła czytelników wyjaśniać w swoje prawdziwe intencje.
Jest ciekawie, i jest dużo akcji. Właściwie od pierwszej strony zaczyna się wyścig z czasem, a kto ma tego czasu więcej, dopiero się okaże.
Po drugie: Mnie bardzo przekonuje wykorzystanie mitologii słowiańskiej, a tak zrobiła Wolff. Wykorzystała ją w stworzonej przez siebie alternatywnej rzeczywistości. Mam wrażenie, że cały pomysł Autorki jest spełniony na 100 procent. Fantastycznie zbudowała uniwersum. Postacie, czy to z pierwszego czy też z drugiego planu mają swoją "historię", czyli są wyraziste, charakterne i soczyste, po prostu bardzo dobre.
Jedno co mi przeszkadza, to zbyć współczesne zwroty, którymi posługują się bohaterowie. Czasy głębokiego średniowiecza, ubierają się w giezło, podróżują ko...

Z zaciekawieniem sięgam po powieści, w których można znaleźć wątek słowiański. Lubię słowiańską mitologię, chociaż nie jestem specjalistką w tym temacie. Jednak wychodzę z założenia, że warto znać również własne mity, a nie tylko greckie czy rzymskie, o których uczy się w szkole. Również po "Kukułkę i wronę" sięgnęłam ze względu na obiecujący wątek słowiański. Czy było warto?

Warcisława z Jastrzębskich to najmłodsza dziedziczka rodu. Los sprawił, że również jedyna. Poznajemy ją w sytuacji nie do pozazdroszczenia. Dziewczyna ucieka przed Noduńczykami, którzy napadli na jej gród i wybili całą jej rodzinę. Jeśli nie zdoła dopaść ściany lasu, pewnie ją też zabiją. Gna co sił, chociaż zdaje sobie sprawę, że i w lesie czyha wiele niebezpieczeństw. W tym momencie jednak wydają jej się one mniej straszne niż najeźdźcy. Kiedy trafia na chatę pośrodku lasu, postanawia prosić gospodarza o pomoc. Właścicielem domostwa okazuje się być postawny i przystojny mężczyzna, który jednak szybko zdradza Wrenie, że... nie jest człowiekiem. Dziewczyna jest jednak tak zdeterminowana, że nie dość, iż godzi się z tym, kim jest mężczyzna, to jeszcze decyduje się udać po pomoc do Baby Jagi. Kieruje nią chęć zemsty na najeźdźcach, a także konieczność zjednoczenia swojego ludu i odzyskania rodowych włości.

Historię tę możemy śledzić niejako z dwóch stron. Drugi tor narracyjny umiejscawia nas w otoczeniu Noduńczyków. Tutaj mamy do czynienia z król...

Bardzo przyjemna książka, świetnie zapowiadająca się seria. Czytało mi się naprawdę szybko i przyjemnie, wciągnęłam się i każdy wątek śledziłam z zainteresowaniem. Ma ciekawe spojrzenie na religię Słowian i bardzo kreatywnie ją wykorzystuje, w końcu ktoś robi z nich coś ciekawszego niż tylko tło dla lekkiego romansu (tutaj romans też oczywiście jest, ale nie jest to główny wątek, jedynie dodatek)! To powiedziawszy... jest w niej też dość sporo znanych motywów i wątków, przynajmniej na początku. Na szczęście jednak im dalej tym robi się coraz bardziej oryginalna i zachęca do sięgnięcia po kontynuację! Jestem ogromnie ciekawa, jak potoczą się losy świata (w którym nie mało konfliktów politycznych czy religijnych) i bohaterów, więc z pewnością sięgnę po kolejne tomy!
Zwłaszcza, że mało jest książek czerpiących z wierzeń słowiańskich, a mocno mnie one intrygują. Jeśli macie ochotę na dobrze napisaną, przyjemną, słowiańską fikcję, to zdecydowanie polecam tę pozycję! 😉