Opinia na temat książki Lala

Nie ukrywam, że do lektury „Lali” zachęciły mnie oceny i opinie innych. Spodziewałam się uczty. I być może wysokie oczekiwania były powodem mojego rozczarowania podczas lektury pierwszych kilkudziesięciu stron.

To książka o starości. Przykrej dla otoczenia, upokarzającej dla starzejącej się osoby, trudnej do zaakceptowania dla najbliższych. To również książka o zmianach w życiu powodowanych przez historię, ludzi wokół i czas. Wreszcie to książka o przywiązaniu, miłości i szacunku dla najbliższych. Napisana ładnym językiem, z ogromną tkliwością dla -zmienionej nie do poznania przez starość – babci autora. Zdarzenia opisywane są przez kilku narratorów, bez chronologii i innych wyznaczników dotyczących miejsc lub osób. Jedynym kluczem tej opowieści są wspomnienia i przypomnienia. Z ich ulotnością i zmiennością. Te fragmenty zdarzeń, zebrane i ułożone przez autora, tworzą obrazek z tytułową bohaterką w roli głównej oraz mnóstwem refleksji w tle.

Książka z punktu widzenia mojego odbioru dzieli się na trzy części. Pierwsza część była dla mnie małostrawna: nudna, chaotyczna, z humorem, który do mnie nie trafiał, daleka od pobudzenia intelektu bądź emocji. Niewiele brakowało, bym przerwała lekturę. Oceniłam ją na 4 gwiazdki. Część druga była znacznie ciekawsza: z talentem gawędziarskim, zabawą słowem i popisami erudycji. I z mojego punktu widzenia zasługiwała na 6 gwiazdek. Natomiast część trzecia była tym, na co czekałam od początku. Atuty części drugiej wzbogacone o emocje i refleksje. Tę część oceniam na 9 -10 gwiazdek. I chociaż jestem cały czas pod wrażeniem tej książki, wracam do niej myślami, próbuję uporządkować emocje, ustawiam ją na swojej wirtualnej półce książek ważnych, to całość, po uśrednieniu, oceniam na 7 gwiazdek.