Lalkarz

Bardzo fajna powieść z ciekawą fabułą, mocnym zakończeniem. Bardziej przypomina thriller niż kryminał, ale najlepiej jak ocenicie to sami. Jedynie główna bohaterka nie trafiła w moje gusta oraz nietypowe zakończenie. Niemniej jednak polecam.

Jest to bardzo niepokojąca książka. Mamy ukazany czas, który toczy się aktualnie, ale i wracamy do przeszłości postaci w której działy się bardzo krzywdzące dla niej rzeczy. Będąc małą dziewczynką wpierw straciła matkę, później żyła samotnie z ojcem, co było równie wyczerpujące, gdyż nie należał do spokojnych ludzi i na samym końcu wylądowała w miejscu do którego lepiej, by nikt nigdy nie trafił. Do domu swojej rodziny, gdzie krzywdzono ją psychicznie i fizycznie. To są bardzo krótkie wspominki, ale burzliwe i bolesne nawet dla czytającego. One wracają do niej w teraźniejszości z dwóch powodów. Wpierw zwyczajnym zapłonem są sytuacje podobne do tych dawniejszych, gdzie rzecz, czy nawet słowo wypowiedziane przez kogoś od razu sprawia, że staje się zamyślona i tamte obrazy wracają. Jednak jest też drugi powód, o wiele gorszy. Autorka nie bez powodu przytacza nam krzywdy, których dopuszczał się jeden z domowników na naszej postaci. Bowiem znajdzie się pewnego dnia w najmniej odpowiednim momencie i odtąd to wydarzenie będzie się za nią ciągnęło. Ktoś bowiem morduje ludzi pozostawiając przy nich słomiane laleczki. Taką też zabawkę dostanie sama bohaterka. Ona będzie analizowała każde wcześniejsze zdarzenie, jakby widziała więcej niż policja i świadkowie. Sama nie potrafi być szczera, często dopuszcza do siebie przygodne zbliżenia, by choć na chwile nie myśleć o tym, co się wokół niej dzieje. Sama również studiuje i widzimy jak bardzo niekiedy jest wyczerpana nie tylko życiem, ...

Łucja to młoda kobieta, studentka, która z trudem wiąże koniec z końcem. Kiedy dowiaduje się, że niedaleko miejsca gdzie mieszka doszło do morderstwa, uświadamia sobie, że była jego świadkiem. Jednak ta zbrodnia nie jest pierwszą i ostatnią, na dodatek zabójca zostawia na miejscu laleczki, a jedną z nich znajduje w swoim samochodzie Łucja.

Bardzo pozytywnie zaskoczyła mnie ta powieść. Weszłam w ten #mrok i czułam jak jego szpony coraz mocniej mnie ściskają. Klimatu grozy dodawały jeszcze retrospekcje z dzieciństwa bohaterki. Ten czas odcisnął na niej swoje piętno. Ilość bólu i niesprawiedliwości zdawała się przygniatać jak głaz. Jednocześnie pozwalała poznać Łucję, zrozumieć jej zachowania.

Autorka stworzyła historię w jakiej czytelnik się zatraca. Jednocześnie niczego nie uczyniła w niej prostym i oczywistym. Bawiła się ze mną w ciuciubabkę. Gdy już myślałam, że wszystko wiem, to okazywało się, że jednak poszłam w złym kierunku.

To była niezwykle emocjonująca i ekscytująca podróż, tu trudne doświadczenia mieszają się z mroczną teraźniejszością, a wszystko podane lekko i płynnie. Tę książkę trudno odłożyć.
Dodam jeszcze, że zakończenie mnie pokonało... trochę trwało nim się otrząsnęłam...

Moja ocena to 8+/10

„Lalkarz” Pauliny Cedlerskiej to kryminał odpowiedni, kiedy szukamy mrocznej rozrywki – dostarcza dobry klimat, atmosferę tajemnicy, nieufności, delikatnej grozy, jednak nie epatuje brutalnością, co sama mocno sobie cenię. Historia skupia się na kreacji głównej postaci, Łucji, która potencjalnie przechodziła obok mordercy popełniającego zbrodnię – słyszała jakiś krzyk, ale to było w środku lasu, ciemno, zimno, ona się bała, więc mogło jej się wydawać. Kiedy jednak znalezione zostaje ciało, faktycznie zaczyna się bać. Historia współczesna przeplatana jest retrospekcjami z przeszłości, z dzieciństwa dziewczyny, które do łatwych nie należało, wręcz przeciwnie – to była patologia w każdym calu. To trochę tłumaczy jej niektóre dziwne decyzje dorosłe i sprawia, że bohaterka, mimo że nie jest mocno rozbudowana psychologicznie, staje się spójna i wiarygodna. Intryga kryminalna na pewno zyskuje na tym przeplataniu czasów, sama w sobie nie jest bardzo skomplikowana i toczy się raczej znaną ścieżką, ale dzieje się to też do czasu... Finał jest całkiem oryginalny :) Ogólnie uważam, że to dobry kryminał rozrywkowy, zapewniający kilka godzin całkiem klimatycznej, choć surowej lektury.

"Życie jest tylko splotem wyborów. Żadne nie są ani złe, ani dobre. Po prostu niektóre z nich lepiej wpisują się w sposób postrzegania świata przez daną osobę".

Łucja, świeżo upieczona studentka, wynajmuje w podolsztyńskiej wsi pokój. Pewnego wieczoru, wracając samotnie przez ciemny las, staje się świadkiem niepokojącego zdarzenia - słyszy wołanie o pomoc. To głos kobiety. Zamiast jej pomóc Łucja ucieka pozostawiając ofiarę bez wsparcia. Decyzja ta później wraca do niej – "w jej głowie zapętlał się kobiecy krzyk. Próbowała wmówić sobie, że to tylko urojenie". Ale to nie było urojenie...

Pojawiają się kolejne zwłoki, a przy każdej z nich morderca pozostawia słomianą laleczkę.
"Lalkarz" stał się moją obsesją. Każda strona, każdy rozdział chłonąłem w mig. Litery, wyrazy i zdania przenikały do mojego krwioobiegu. Przed moimi oczami raz po raz pojawiała się słomiana laleczka. W mojej głowie rozgościła się "jakaś nieprzenikniona ciemność "– czerń, która nie ma kształtu, początku ani końca, która osaczała mnie," zjadała jak rak, powoli, ale bezboleśnie ".

To było moje pierwsze spotkanie z twórczością Autorki. Już wiem, że nie ostatnie. Podoba mi się sposób w jaki Pani Paulina Cedlerska zbudowała tę opowieść. Fabuła jest wielowątkowa, przez co powieść ta stała się dla mnie ciekawsza. Wątki, choć wydawałoby się różne, finalnie łączą się w jedną całość. Krok po kroku wychodzą na jaw nowe fakty, które złożone w całość wyjaśniają motywację mordercy.
...

"Lalkarz" autorstwa Pauliny Cedlerskiej to powieść, która przenosi czytelnika w mroczny świat tajemniczych morderstw i traumatycznego dzieciństwa głównej bohaterki, Łucji. Książka ta skupia się nie tylko na zagadkach kryminalnych, ale również na emocjach, traumach i lękach swoich bohaterów.

Historia rozpoczyna się od dramatycznego zdarzenia, gdy Łucja staje się świadkiem morderstwa i decyduje się zachować to w tajemnicy. Jednak wkrótce potem kolejne kobiety giną w okolicach miasta, a zabójca zostawia przy ofiarach laleczki. I ten przerażający wątek mordercy lalkarza wywołuje u czytelnika strach i niepewność.

Paulina Cedlerska przemyca w powieści ważne tematy, takie jak przemoc domowa, dzieciństwo traumatyczne i lęk przed własnymi demonami. Opis dzieciństwa Łucji wstrząsa czytelnikiem i wywołuje empatię wobec bohaterki, która przeżyła koszmarne doświadczenia.

Książka zaskakuje czytelnika intrygującą fabułą i nieoczekiwanymi zwrotami akcji. Autorka utrzymuje napięcie aż do samego końca, a rozwiązanie zagadki jest zaskakujące i emocjonalnie intensywne.

"Lalkarz" to książka, która nie tylko dostarcza wrażeń związanych z kryminałem, ale także prowokuje do refleksji nad tematami społecznymi i ludzkimi emocjami. To lektura, która zostaje w czytelniku na długo po jej zakończeniu, wywołując silne emocje i skłaniając do przemyśleń. Gorąco polecam tę powieść wszystkim miłośnikom...

Dwudziestosiedmioletnią Łucję Muzyk poznajemy w czasie, kiedy postanawia dokończyć studia w Olsztynie i poszukuje mieszkania. Nie wiadomo czym się wcześniej zajmowała, dlaczego nie ma przyjaciół ani partnera. Poznajemy tylko fragmenty dotyczące jej dzieciństwa, które było traumatyczne. Przeżycia z trudnego dzieciństwa nadal mają wpływ na jej życie. Ma problemy z nawiązywaniem bliższych kontaktów. Mimo wszystko nie daje się lubić. Ma lekceważący stosunek zarówno do studiów, jak i do wykonywanej pracy. Nie rozumiem dlaczego przez tyle lat nie zgłosiła na policji, czego dopuścił się jej ojciec. Mogę natomiast zrozumieć, że nie zareagowała na wołanie kobiety o pomoc, bojąc się napastnika. Fabuła doryczy seryjnego mordercy kobiet zwanego Lalkarzem. Nie ma tu jednak śledztwa, nieodzownego elementu kryminału, nie ma przesłychania podejrzanego, ani rozprawy sądowej. Zakończenie jest zaskakujące, ale dobre.

Twórczość Pauliny Cedlerskiej śledzę od jej debiutu i ani razu się na autorce nie zawiodłam. Tym razem fabuła poszła bardziej w mrok i tajemnice, a to jest to, co mnie wciąga w thrillerach najbardziej. Właściwie ta powieść ma wszystko, co lubię: dwutorową akcję, dynamikę, rzucanie czytelnikowi okruszków informacji, które da się złożyć samemu w całość, nie psując przy tym radości z czytania. A i jest też dobrze napisana główna bohaterka. Nie polubiłam jej, ale stworzyć postać, której nie lubię, ale rozumiem (a tu tak było) to sztuka.

Krótko mówiąc, to jest naprawdę przyzwoity thriller. Pochłonęłam go w jeden wieczór, a to chyba mówi samo za siebie :)