Lassie wróć

Jak silne jest psie przywiązanie?

Lassie to piękna suczka rasy owczarek szkocki długowłosy (przynajmniej tak twierdzi ciocia wikipedia, bo ja się na rasach psów nie znam). Suczka mieszka sobie przy pewnej rodzinie i jest ulubienicą małego Joe, ale niestety rodzice chłopca decydują o sprzedaży Lassie. Nie jest to dla nich decyzja łatwa, ale sytuacja finansowa nie pozostawia złudzeń - nie stać ich na utrzymanie zwierzęcia. Chłopiec nie potrafi się pogodzić z tą sytuacją, a oddany pies ucieka z nowego miejsca i wraca do domu. Niestety, dorośli stanowczo oddają Lassie nowemu właścicielowi, a ten wywozi ją daleko, aby znów nie uciekła. Czy duża odległość wystarczy by zatrzymać tak oddanego psa?

Pamiętam, że jako dziecko uwielbiałam film o Lassie. Jak tylko był w telewizji to wgapiałam się jak sroka w gnat. Kiedyś przypadkiem w bibliotece znalazłam książkę i oczywiście musiałam ją przeczytać. To bardzo piękna historia, ale nie tylko ze względu na Lassie. Odbieram ją bardziej osobiście, bo ja wiem jak to jest być takim Joe, któremu rodzice muszą odmawiać. Znam bardzo dobrze te ciche rozmowy, w trakcie których dorośli muszą ustalać rzeczy, o których dziecko nie ma pojęcia. I bardzo dobrze wiem jak to jest nie rozumieć, dlaczego trzeba zrobić takie straszne rzeczy jak oddanie Lassie.

A Lassie... no cóż, kochana psina. Warto przeczytać.

"Lassie, wróć" Erica Knighta wydana w 1940 roku to powieść dla dzieci i młodzieży, którą zachwyca się już wiele pokoleń czytelników (małych i dużych) na całym świecie i była wielokrotnie ekranizowana. To jedna z moich najpiękniejszych książek, które czytałam w dzieciństwie. Tak dużo wzruszeń nie przeżyłam chyba podczas żadnej, innej lektury. Oglądałam również kilka jej ekranizacji, lecz film oddaje tylko cząstkę tego, co znajdziemy w książce...
To klasyka dziecięca i nie tylko przeznaczona dla tych, co kochają psy. Ja tak zafascynowałam się, będąc dzieckiem, Lassie, że chciałam mieć takiego owczarka Collie w domu. Moje marzenie nie spełniło się, wiem, że taki pies wymaga dużo pracy, a poza tym, gdy mieszkałam w bloku, po prostu nie było warunków na trzymanie takiego dużego psa.
"Lassie wróć" znana jest chyba wszystkim, dużym i tym większym czytelnikom, więc nie ma zbytniej potrzeby zachęcania do lektury. Ja kupiłam tę książkę swojej wnuczce, lecz zanim ją oddałam, raz jeszcze pogrążyłam się w lekturze, razem z młodszymi wnukami, które przezywały tę historię nie mniej emocjonująco jak ja, wiele lat temu. To lektura niezmiennie wzruszająca i ucząca empatii.

Książkę planowałam przeczytać we wrześniu w ramach wyzwania jednak pewne okoliczności sprawiły,że wtedy nie zdążyłam. "Lassie wróć" była lekturą szkolną niestety w moim programie jej nie było,dlatego nadrobiłam zaległości.

Piękna historia o sile przyjaźni i psiej wierności. Lassie mimo,że przebywa daleko od swojego poprzedniego domu nie zapomina i pragnie wrócić pokonując drogę pełną przeszkód. Styl autora nieco różni się od współczesnych powieści,ale czytałam z zainteresowaniem. Pewne powiedzenie mówi,że pies może złamać serce tylko raz,kiedy jego własne przestanie bić i to jest prawda. Podobało mi się,że autor wykazał się ogromną wrażliwością wobec zwierząt. Na plus ładne ilustracje w książce odzwierciedlające przebieg akcji w każdym rozdziale. Lektura dla czytelników nłodszych,starszych,miłośników zwierząt i poruszających historii.

Prostota fabularna jest o tyle skuteczna, co zabójczo przeszywająca. Szczera prostota gra zgodnie z partyturą klasycznych baśni o wierności do pięknych, wyzywających wartości ludzkiej moralności - nieukrywanej wiary w misję. Przywiązanie do ludzkiej twarzy jest silniejsze od przeciwności losu, a zamknięcie osób dramatu skutecznie motywuje do działania. Historia doskonale znana: Lassie należy do rodziny, której nie stać na utrzymanie zwierzęcia domowego, postanawiają więc sprzedać członka familii bogatemu kupcowi, który chce uczynić z owczarka modelkę na wybiegach. Przebieg wydarzeń jest oczywisty, kto choć trochę interesuje się literaturą dziecięcą. Wiemy, że Lassie nie zamierza uczestniczyć w cudzej grze i maszeruje przez Szkocję do właściciela, by wrócić do bezpiecznego kąta.

Zaskakująca jest narracja pozbawiona wyniosłych naleciałości. Surowi ludzie z Anglii trzymają kożuszek emocji na wodzy: jeśli się denerwują, to tylko dlatego, że się martwią. Nie starają się okazywać uczuć w przypływie błagalnych tonacji. Lassie zaś zachowuje się jak prawdziwe zwierzę: ma wbudowany zegar biologiczny, wyszczerza kły, gdy nadejdzie niebezpieczeństwo, a fałszywych ludzi unika jak ognia. Przygaszone kolory rzeczywistości znakomicie wymieniają się listownie z nadziejami na odzyskanie utraconej miłości przez chłopca. Lassie wraca, bo wie, że ktoś na nią czeka, a nie dlatego, że jest niechciana. Wszelkie ludzkie intencje, jak ,,sprzedaż'' nie figuruje w języku zwierząt, a jasny ...

Jedna z moich ukochanych lektur. Cudna historia.