LAST DON

Wyobraźcie sobie Michaela Jordana. Wielki sportowiec, który pojawia się na boisku, wszystkie kamery na niego i... nawet jednego wsadu nie zrobił. Ani rzutu za 3 punkty, ani dwutaktu. Albo ten Jordan stoi w miejscu, albo buja się z kąta w kąt nie wiadomo dokładnie po co. No i takim właśnie Jordanem jest "Ostatni Don". Mario Puzo odcina kupony po serii o rodzinie Corleone i zasuwa na swojej sławie. Niestety bardzo mało z tego wynika... Cholera, nie lubię, gdy utalentowani pisarze robią takie rzeczy. Takiego Ostatniego Dona to by mógł jakiś tam debiutant z Palermo sobie wymyślić, ale nie TEN Puzo.

Niekończące się spaghetti.

Don Domenico Clericuzio to przywódca największej rodziny mafijnej w Ameryce. Czas krwawych gangsterskich rządów powoli przemija, więc don postanawia zmienić taktykę i w jak największej mierze zalegalizować swoje działania oraz poszerzyć wpływy bez konieczności używania drastycznych metod. Niestety, interesy to nie jedyne kłopoty starzejącego się Domenica, wewnątrz jego własnej rodziny powstają różnego rodzaju animozje, których efekty bardzo trudno przewidzieć. Czy nadchodzi koniec rodziny Clericuzio?

Czego tu nie było! Orgie w kasynach w Las Vegas, zepsuty świat hollywoodzkich produkcji filmowych, mafijne porachunki w kilkunastu różnych odsłonach. Samobójstwa, egzekucje, piękne aktorki, gangsterzy i nawet dentysta! W połowie słuchania straciłam nadzieję, że ten filmowo-mafijny makaron kiedykolwiek się skończy. Pod koniec kilka spraw ładnie się wyjaśniło i wszystko trafiło na swoje miejsce, dlatego ostatecznie książkę oceniam na 6/10, chociaż miała sporo przestojów.