Obok poezji poważną część twórczości Paavo Haavikko zajmuje proza, której cechą szczególną jest maksymalna obiektywizacja opisu, brak komentarza odautorskiego przy jednoczesnym nasyceniu narracji różnorodnymi szczegółami faktograficznymi oraz znaczącymi elementami językowymi. Typowym tego przykładem jest mikropowieść "Lata", ukazująca fragment życia włóczęgi i alkoholika z przedmieść Helsinek oraz obyczajowość i psychikę ludzi, w kręgu których egzystuje.