Opinia na temat książki Lekarka nazistów

Co zrobić kiedy społeczeństwo miasteczka, w którym się mieszka odwraca wzrok na Twój widok? Działać dalej! Takie miała podejście Alicja Sambor. Choć nazywana przez innych lekarką nazistów miała jeden cel - ratować ludzkie życie. Nie ważne było to czy jej pacjentem stał się Niemiec, Polak, wróg, czy przyjaciel. Ona przecież przysięgała, składała przysięgę Hipokratesa i nie chciała jej złamać, tak dyktowało jej sumienie.
Nie było jej łatwo, przyszło jej udowodnić, że wcale nie jest szpiegiem, nie działa przeciwko Polakom, po prostu jest lekarzem. Czasem musiała postąpić wbrew sobie, wbrew swoim przekonaniom i tym co sugerowało serce, czy jej działania zostały docenione?

To również książka o miłości, która patrząc na tamte czasy i sytuacje, jakie miały wtedy miejsce w ogóle nie powinna się wydarzyć. Miłość trudna, zakazana, pełna cierpienia, bólu… zresztą można tu znaleźć wiele odcieni miłości, tej do partnera, do dziecka, czy do zawodu, który wykonuje się z pasją.

To historia, która poruszyła moje serce, a ostatni rozdział, zupełnie inny niż wszystkie, bo widziany oczami tego „złego”, sprawił, że łzy spływające po moich policzkach nie miały końca.
Czy zgadzacie się z tym, że każdy zasługuje na miłość?

Jest jeszcze jedna, drobna kwestia, która spowodowała, że mam sentyment do tej historii. Jeden z partyzantów, jedyny sprzymierzeniec Alicji o pseudonimie „Zając” miał na imię … Witek, a to bardzo ważne dla mnie imię, które kojarzy mi się z równie waleczną osobą, co książkowy bohater.

Piękna historia obrazująca walkę i siłę kobiety. Mimo przeciwności losy, jakie spotykała na każdym kroku walczyła o swoje cele.