Lesia Ukrainka

"Łesia Ukrainka. Księgi Sybilli" autorstwa Tamary Hundorowej to opowieść o życiu i twórczości wybitnej ukraińskiej pisarki, poetki, aktywistki Łesi Ukrainki, którą badacze uznają za jedną z najważniejszych europejskich modernistek.

Choroba i pisarstwo. Narodziny twórczości z traumy przeżytej przy łóżku umierającego Merżyńskiego. Duchowa i intelektualna bliskość z Drahomanowem. Relacje z Kobylańską jako metafora kultury kobiecej. Fatum artystycznego szaleństwa, jakiego doznała w chwilach twórczego uniesienia. Podróże po Europie i turyzm sanatoryjny. Status „inności” jako wyznanie „nowej kobiety” i „cudzoziemki” w swojej ojczyźnie. „Swoje” poprzez pryzmat egzotyki historycznej i kulturowej. To wszystko dało Łarysie Kosacz-Kwitce iść własną drogą i zostać prorokinią rodzącego się XX wieku. W ostatnim roku życia Łesia Ukrainka zwierzała się matce: „[…] historię Mawki jedynie kobieta napisać może”. Prawda jest jednak taka, że wszystkie jej dzieła mogły zostać napisane wyłącznie przez kobietę, która żyła i tworzyła „mit Todesverachtung”, czyli z pogardą dla śmierci.