Łowcy

Już raz pisałem, że nie jestem specjalnym entuzjastą fantastyki, ale po wielu przeczytanych książkach tego autora stwierdzam, że może pisać o czymkolwiek, a i tak potrafi mnie do tego przekonać...Nie bez znaczenia jest, że mimo gatunku, jaki w pisarstwie uprawia, stara się zawsze stać obiema nogami na ziemi. W czym to się przejawia? Po pierwsze zawsze solidnie bada warunki w których poprowadzi akcję - w tym przypadku jaki przed 100 mln lat panował na Ziemi klimat, jakie żyły zwierzęta, referuje też teorie fizyczne, które mogłyby uprawdopodobnić podróż w czasie itp. No, chyba że bardzo dobrze się maskuje, bo jeszcze faktografii nie sprawdzałem, ale... na pewno to jeszcze zrobię. W każdym razie część "naukowa" jest u niego bardzo inspirująca - zachęca do własnych poszukiwań i dowiadywania się na już własną rękę więcej i więcej. Po drugie - stara się w przyjęte warunki i okoliczności, w których prowadzi akcję, wpisać postaci, które zawsze mają jasne, realne, choć niekiedy wręcz przyziemne motywacje. Ale w takim świecie żyjemy. Mimo zmieniających się epok, kostiumów, rozczula mnie u tego autora dbałość o to, ile co kosztuje i dlaczego ktoś robi to, lub coś innego. Jego główni bohaterowie, bez względu na okoliczności, są rozpoznawalni - to polegający wyłącznie na rozumie i swoim ciele pragmatycy. Ale w pewnych sprawach, jak: szacunek i sympatia dla słabszych, rewerencja wobec kobiet (i słabość do nich), uznanie dla prawości, umiejętności i charakteru jednostki w opozycji do tego ...

Jest to książka z gatunku przygodowych i w sumie nie wiem dlaczego zalicza się ją do grozy. Nasi bohaterzy robią bajzel w mezozoiku i wydaje im się, że są panami wszechświata, bardzo niedobrze.......Co można napisać o tej ksiązce żeby było ok :-). Po pierwsze i najważniejsze akcja, która przez całe 600 stron wciaga i nie pozwala na nudę, prosty język, zrozumiałe terminy naukowe, wszystko wydaje się nam proste nawet podróże w czasie to pikuś. Opisy bardzo realistyczne, świat stworzony przez Zambocha wydaje się realny, czujemy skwar, duchotę. Głowny bohater to gość do przełknięcia, naukowiec z sercem, dowcipem i ironicznym spojrzeniem, lubię go :-). Minus i to wielki to nadmiar postaci bez życia, niewiel o nich wiemy i nie bolą nas ich straty, jest, był i co z tego. Mimo, że ksiązka nie jest zła, to momentami czułam, że to literatura nie dla mnie, banda nagrzanych testosteronem snobistycznych myśliwych z gatunku 'mamwieksząi dłuższąlufę" , polujaca na bezbronne dinozaury (do czasu) wkurzała mnie okropnie no i do tego deja vu....."Park Jurajski", Wehikuł czasu", "Podróż do wnetrza ziemi" itp. i td.

Podróże w czasie (choć to nie do końca pewne), zauropody i teropody. Słowem, wszystko, co już było nieraz wałkowane. Majewski, Conan Doyle, Verne, Harrison, Simak... Kilka pomysłów świeżych, kilka z "taaaką brodą", ale co zrobić, taka jest natura beletrystyki. Wątek romantyczny - a jakże - musowo.


Pierwsza przeczytana przeze mnie książka tego autora. Miało być 6/10, "na rozruch" podniosłem do 7/10.