Na ostrzu noża, tom 1

Miroslav Žamboch to czeski pisarz, który swoim wykształceniem bije innych na głowę twórców. Jest bowiem fizykiem jądrowym, a dodatkowo, ma rozległe zainteresowania, które - przynajmniej w moim odczuciu - znacząco wpływają na światy stworzone dla potrzeb kolejnych powieści.
Jakiś czas temu, wróciłem do książki „Sierżant", po lekturze, której nabrałem przekonania, że ten czeski autor, jest jednym z najciekawszych twórców, jacy współcześnie tworzą literaturę fantasy czy też science fiction. Z niemałym więc zadowoleniem, przyjąłem do wiadomości fakt, że dzięki uprzejmości wydawnictwa Fabryka Słów, otrzymam do recenzji pierwszy tom cyklu Koniarz, czyli książkę „Na ostrzu noża".

Sam początek fabuły przypomniał mi, oglądany parę lat temu film animowany o słynnym rewolwerowcu, szybszym od własnego cienia. Lucky Luke - bo to jego właśnie mam na myśli - został wynajęty, aby przeprowadzić grupę osadników przez niebezpieczne rejony, prowadzące do miododajnej Kalifornii. Na tym podobieństwa oczywiście się kończą, jednak czytając wprowadzenie do treści opisywanej powieści, jak żywe stanęły mi przed oczami sceny z tego filmu.

Nasz bohater to wielki facet o wyglądzie zabijaki, sprawiający wrażenie nieco tępawego, co niektórzy jego pracodawcy próbują wykorzystać. Jednak, jak to zwykle bywa, pozory mylą. Koniarz nie jest wszak tak głupi, na jakiego wygląda, że użyję tego popularnego zwrotu.

Za okrągłą sumkę, nasz przyjaciel (bo bez względu na to, jaki by nie był,...

Nie jestem wielkim fanem literatury stricte rozrywkowej (kryminały, sagi, romanse, powieści przygodowe, erotyczne czy fantastyka właśnie), czyli całkowicie wyssanej z palca, o ile nie odznacza się wyjątkowymi walorami języka, kunsztowną formą lub dobrą warstwą dokumentacyjną, przybliżającą środowisko, miejsce czy przebieg wydarzeń, na których oparto kanwę opowiadania. Ale są gatunki fantastyki, której wiele wybaczam, o ile stanowi dobrą pożywkę dla wyobraźni, a celuje w tym zwłaszcza literatura fantasy. Kto lubi powieści Ursuli Le Guin czy Sapkowskiego bez wątpienia może być także usatysfakcjonowany tym, co wyobraźni oferuje Miroslav Žamboch. Podobnie jak u Sapkowskiego, bohater nie jest tu tzw. "dobrym człowiekiem", czego zresztą trudno oczekiwać od żołnierza, najemnika i przemytnika zarazem, a mimo to sympatia czytelnika zawsze jest po jego stronie. W miarę czytania jest to aż zanadto przewidywalne, ale do zaakceptowania. Žamboch nie tryska też zanadto ironią i nawiązaniami do współczesności, co z lubością czyni Sapkowski, jednak co najmniej równie dobrze, acz oszczędniej, charakteryzuje postaci i ich otoczenie. To bardzo dobrze działa na wyobraźnię, która może sobie pohasać, nieograniczana wędzidłem namolnych i zbyt dokładnych opisów. Jest to ewidentnie literatura akcji z gatunku powieści "lekkich, łatwych i przyjemnych". O ile oczywiście komuś nie przeszkadza, że trup ściele się gęsto a krew - bywa - bulgocze pod stopami. Czyli typowa rozrywka dla jeszcze czytającej młodz...

Muszę przyznać, że Na Ostrzu Noża to kawał fajnej lekkiej lektury. Z Zambochem mam styczność po raz pierwszy. Początkowo nie widziałem nic specjalnego w tym tekście, lecz gdy doszedłem do momentu odwiedzenia obozu przez Koniasza, zacząłem powoli się angażować w lekturę. Moja ocena - 3. Bardzo, ale to bardzo denerwowało mnie przedstawienie Koniasza jako Terminatora. Sto tysięcy potyczek, z których najczęściej wychodzi zwycięsko, a jak nie zwycięsko, to szczęśliwie udaje mu się uciec. Bum, trzask, prask, o mało co nie stracił ręki, ale następnego dnia już jest wszystko ok. Mała wzmianka o tym, że kończyna jest zdrętwiała i strasznie boli, ale od razu się przekonujemy, że w niczym mu to nie przeszkadza. To już nawet wiedźmin Geralt jak dostał porządnego łupnia od Vilgefortza, przez długi czas się kurował, a problemy z nogą miał kilka tomów ;) Tak samo jest w przypadku Kowalskiego. Z twarzy w pewnym momencie miał masakrę, ale poza lekkimi zaburzeniami widzenia nic mu nie było. Bohaterem, którego lubię najbardziej, jest Bonsetti. Chyba tylko dlatego, że Zamboch jeszcze go nie zdążył zbytnio tknąć :D Mistrza szermierki pozbawionego uczuć jestem w stanie zaakceptować, ale jak on też będzie terminatorem, to ja dziękuję, postoję. Miłym elementem książki są nieliczne ilustracje, które pozwalają na chwilę oderwać myśli między kolejnymi potyczkami. Gdy doszedłem do momentu, gdzie wychodzi na jaw, że Koniasz ma dowodzić karawaną, z uznaniem pokiwałem głową. Bardzo ciekawy pomysł, a wszyst...

Doskonałe awanturniczo-przygodowe fantasy. Koniasz jest tajemniczym najemnikiem o wrażliwym sercu. Bez namysłu ładuje się w liczne przygody. Nie znamy jego przeszłości, ale musi być niezwykła, jest on bowiem człowiekiem bardzo inteligentnym, wykształconym rzetelnie i stale uczącym się, jego maniery potrafią być bez zarzutu… A jednocześnie wizualnie przypomina opryszka i czasami tak się zachowuje, w celu zmylenia przeciwnika:) Jest wojownikiem, strategiem, biznesmenem i … dobrym człowiekiem, choć niektórych przeraża. Nie sposób nie lubić tego bohatera:)
Podjął się skazanej na porażkę misji, ma potężnych przeciwników – ale on nie z tych, co się poddają:) Walczy, intryguje – byle tylko doprowadzić zadanie do końca.
Niezwykle ciekawa powieść, napisana lekko, doskonale się czyta. Czasami nasuwało mi się porównanie samego Koniasza do naszego Wiedźmina, a ogólnie klimat powieści przypominał cykl o Reynevanie mistrza Sapkowskiego:) Szczerze polecam:)

Ze mną było nieco na odwrót, niż z osobami, które wcześniej się wypowiadały. Książka nie zrobiłam na mnie piorunującego wrażenia, wręcz przeciwnie. W czasie czytania zastanawiałam się wielokrotnie, jak Fabryka Słów mogła wydać tak słabą książkę. Więcej informacji na ten tema w mojej recenzji. Jedno jest jednak pewne, gdyby wydawnictwo wydało powieść w całości, nie dwóch osobnych tomach, byłoby o wiele lepiej.

Koniasz to jeden z moich ulubionych bohaterów. Książka wciąga niesamowicie.

Świetna książka!