Lubomir Tomaszewski. Portret w płomieniach

"Lubomir Tomaszewski. Portret w płomieniach." to biografia, a ja po te sięgam dość rzadko. Uwielbiam literaturę faktu, powieści na faktach, czy chociażby nieco inspirowane prawdziwymi wydarzeniami, ale to biografie u mnie leżą na tym ostatnim miejscu, choć czasami, tak zwyczajnie, gdy trafia się o kimś niezwykle ciekawym, z chęcią czytam. A jak było tym razem? Czy to dobrze opowiedziana historia Lubomira Tomaszewskiego?


Nie wiem jak Wy, ale ja w temacie sztuki, czyli tak naprawdę malarstwa, rzeźby i innych tym podobnych cudów jestem po prostu zielona. Niekoniecznie się nimi interesuję lub kiedykolwiek interesowałam, ale w tej książce nie do końca o to chodzi. Chodzi o człowieka, którego ja kojarzyłam faktycznie tylko z porcelany, a okazuje się, że był niezwykle wszechstronny, bo już sam tytuł nieco zdradza, gdyż malował on... ogniem.

W środku znajdziecie wiele przepięknych zdjęć, a przy tym książka jest wydana w twardej oprawie i dzięki temu prezentuje się absolutnie przepięknie. Podczas czytania ma się wrażenie jak by przeglądało się stary album ze zdjęciami osoby, która była nam niezwykle bliska, a przecież go nie znaliśmy. A może jednak nieco znaliśmy?

Jest to jedna z ciekawszych biografii, jakie czytałam. Pochłania się ją, ponieważ autorzy stworzyli niekoniecznie reportaż, a raczej opowieść o Lubomirze. Powieść, w którą wpada się całym sobą i ciężko z niej wyjść. A po lekturze mam ogromną chęć poznać bliżej twórczość tego człow...