Opowiadania Izabeli Filipiak to proza emocjonalna, często bliska poezji, bogata i trudnado zaszufladkowania. Jej głównym tematem jest emigracja, rozumiana zarówno dosłownie,jak i metaforycznie. Utwory z debiutanckiego tomu Śmierć i spirala to teksty buntowniczei prowokacyjne. Autorka rozprawia się w nich ze stereotypami kultury patriarchalneji patriotycznej, a zwłaszcza z Polską, , która niczym potwór doktora Frankensteina domaga się ofiar jako zadośćuczynienia za swoją nieudaną egzystencję.W opowiadaniach z Niebieskiej menażerii drastyczna brutalność i seksualność ustępuje miejsca niełatwej zgodzie na świat, zachwytowi nad wielością przejawów życia, czułej i uważnej obserwacji jego procesów i form.Magiczne oko jest świadectwem duchowej i artystycznej ewolucji jednej z najbardziej intrygujących polskich pisarek. Zebrane w jednym tomie opowiadania świetnie pokazują kunszt wczesnej Filipiak: siłę jej wyobraźni, dobrze użytą erudycję i nieposkromioną skłonnośćdo snucia opowieści.