Opinia na temat książki Mała Zagłada

Ile można czytać o tej wojnie? Ile jeszcze można napisać o tej wojnie, żeby się nie powtarzać, nie zamęczyć tematu na śmierć? Nie paliłam się do lektury "Małej zagłady".
A jest to książka wyjątkowa. W warstwie fabularnej mówi o pacyfikacji jednej z zamojskich wiosek - Soch, gdzie Niemcy zastrzelili rodziców dziewięcioletniej wtedy matki autorki. Losy wojenne otrzymały od Anny Janko imiona i nazwiska, nie tylko zabici, uwięzieni ale też strażnicy, esesmani, hitlerowscy żołnierze. Nie jest to ani tani wyciskacz łez nad tragedią, z którą jesteśmy oswojeni. Jest to zbiór refleksji, wrażeń, sieć skojarzeń sięgająca współczesności – wojna była, jest i będzie i mamy wielkie szczęście chwilowo być od niej wolni. Widziałam w zeszłym tygodniu relacje z niemieckiego miasteczka, z którego cała klasa gimnazjalistów zginęła w Alpach. Reporter mówił, że to największa tragedia w historii tej miejscowości. Pomyślałam o Sochach, naszej zagładzie, setkach miejscowości, których dotknęła zagłada. Nie czyni to oczywiście z nas lepszych ludzi, bardziej szlachetnych czy godnych szacunku. Pokazuje tylko różnicę losów.
Długo mogłabym pisać, dotknęła mnie Janko tą „Zagładą”. Polecam szczerze.