Małżeństwo po szkocku

Do wszelkich małżeństw po.... Jestem nastawiona sceptycznie. Jednakże jeśli Jagrys poleca, to musi to być dobre. Co najmniej dobre.
I takie właśnie jest "małżeństwo po szkocku" Karen Lynn. Utrzymane w epoce, z ciekawostkami obyczajowymi, miłością rozwijająca się powoli, acz konsekwentnie. Prawdopodobnie jest to jeden z najlepszych romansów jaki czytałam. A na pewno najlepszy z wszelkich małżeństw po...
Wszelkim romansoholicZkom z zacięciem na literaturę obyczajowa, a nie szmirę polecam
Dzięki Jagrysku🤩

Ps. Właśnie doczytałam, że poniżej w komentarzu napisano o "prostej elegancji". Idealne określenie. Idealne.

"Małżeństwo po szkocku" to historia kopciuszka z epoki wiktoriańskiej, który przypadkowo, ale szczęśliwym, jak się później okazało, trafem spotyka swojego księcia zamieniającego jego życie w bajkę. Historia bardzo naiwna i opowiedziana w dość ubogim i telegraficznym stylu, ale mówi miedzy innymi o tym, że czasem zło może przynieść dobro, i o tym jak łatwo przyzwyczaić się z czasem do luksusu a mimo to widzieć nędzę innych...
Literatura niewysokich lotów i nie wywołująca emocji, lecz pomoże oderwać od problemów dnia dzisiejszego.

Tak myślę, że film tym razem mógłby przy dobrze napisanym scenariuszu być lepszy, bo sama intryga zawarta w fabule powieści jest interesująca.

Niepozorna książeczka, od której datuje się moja słabość do romansów.
Co więcej - wszystkim kolejnym narzuciła pewien poziom, który niewielu udaje się przeskoczyć. Podoba mi się tu wszystko: Klimat wiktoriańskich romansów, styl nawiązujący manierą do Jane Austen, dialogi gdy jest to absolutnie niezbędne. Po prostu: Sam smak. To także pierwsza książka typu romans, w której oszczędzono mi scen erotycznych. Bogowie! Romans bez "momentów"? Tak! Na palcach ręki cieśli można policzyć, ile takich jest. Tym bardziej dałam się uwieść. Początek jest dość, hmm... naiwny? Ot, pozostawiana sama sobie pastorówna daje się otumanić i tak jakby porwać handlarzom żywym towarem. Z opresji ratuje ją par Anglii, nieopatrznie ogłaszając, że związana i zakneblowana panna w niekompletnej odzieży jest jego żoną. Niestety, wygłasza tę deklarację w Szkocji i tym sposobem zatwardziały kawaler własnoręcznie nakłada na siebie małżeńską pętlę i sam się na niej wiesza. W tym miejscu umiarkowanie ciekawy romansik zaczyna nabiera rumieńców. Ada wywraca poukładane życie swojego wybawcy praktycznie natychmiast. Nie jest spolegliwą kukiełką z socjety, która tylko ładnie wygląda. Pastorówna, istota na wskroś uczciwa i prostolinijna, jak na ówczesne standardy odebrała wychowanie mocno niekonwencjonalne. Posiada osobowość, charakter i zdecydowane poglądy. Maplethorpe - modelowy wzór dżentelmena i arystokraty - nie ma z nią łatwego życia. Bywało, że społecznicowe zapędy Ady irytowały mnie niewymownie. Ale s...