Martwa woda

Ależ było dobrze powrócić na Szetlandy. To już chyba uzależnienie ;) Wiem jedno, będę wracać do tych książek. Magia i dzikie, surowe piękno Szetlandów skradły moje serce i chociaż nie mieszkam daleko, teoretycznie w każdej chwili mogę wsiąść na prom w Aberdeen, to jednak życie jak wiadomo ma własne plany i póki co zostają mi takie właśnie książki.

"Martwa woda" wciągnęła mnie na maksa. Chociaż książka zaczyna się odrobinę smutno i refleksyjnie, to dalej nabiera kolorów. Początek musiał być taki a nie inny zważywszy na to jak zakończyła się czwarta część. Nie domyśliłam się kto zamordował. Całość intrygi poprowadzona sprawnie i powieść czytało się rewelacyjnie, połykałam stronę za stroną, i poszłam spać o 1 w nocy byleby tylko jak najszybciej dotrzeć do rozwiązania zagadki.
I tu mała niespodzianka mnie spotkała. Pierwszy raz w tej serii zakończenie ciut mnie rozczarowało. Ale że co, że jak, serio ? Taki był powód ? Szczerze mówiąc spodziewałam się czegoś bardziej spektakularnego. Jednak ten mały niedosyt nie zepsuł mi radości czytania i całość oceniam na 8/10. Autorka od początku do niemalże samego końca potrafiła utrzymać czytelnika w odpowienim napięciu, chęć rozwiązania zagadki rosła z każdą stroną. Piękno i magia Szetlandów, ten niepowtarzalny surowy klimat oraz grzeszki i tajemnice jakie skrywali mieszkańcy tej dzikiej wyspy, to wszystko spowodowało, że trudno było się od książki oderwać, tym bardziej że okazało się, iż perfekcyjna pani prokurator równie...

Po tragicznym w skutkach dla Jimmego Pereza zakończeniu poprzedniej części cyklu chciałam szybko przekonać się, czy dał radę pokonać żałobę i wynikającą z niej depresję. Początek był trudny, Jimmy niewiele pracował, brakowało mu pazura, ciągle był zawieszony w rzeczywistości, kiedy żyła Fran. Zabójstwo spowodowało , że śledztwo objęła nowa inspektor Willow. Polubiłam ją a jej obecność obudziła Jimmego z letargu, obudziła jego umysł i spostrzegawczość oraz zdolność łączenia obserwacji i faktów. Oczywiście motywy zbrodni i morderca ukryty do samego końca. Lubię cykl o Szetlandach.

Początkowo zdawało mi się, ze już tę książkę czytałam. Sprawdziłam, ale nie, pierwsze wydanie. Czyta się nieźle, jest klimat Szetlandów, interesująco nakreślone postaci, ale to już nie to. Wprawdzie nie domyśliłam się mordercy, ale poprzednie części były lepsze. Kwartet szetlandzki powinien pozostać kwartetem a to już chyba piąta część.